Асри қадим — давраи таърихӣ аз пайдоиши шаклҳои аввали навиштан то суқути имперотурии Рум.

Ин истилоҳ ҷузъи давраест, ки дар асри XVII муаррихи олмон Кристобал Селариус муқаррар кардааст. Гарчанде ки ин системаи давра ба давра аз ҳисоби муносибати аврупомарказӣ хеле баҳсбарангез аст, аммо он низоми маъмулӣ мебошад. Намуди зоҳирӣ бори аввал сабти номи ҳаёти иҷтимоиро тавассути ҳуҷҷатҳои гуногун, чӣ дар санг ё чӣ дар коғаз (папирус), ба монанди қонунҳо ва шартномаҳо иҷозат дод (мисол: рамзи Ҳаммурапӣ), ки ин имкон медиҳад, ки муносибати рӯйдодҳо то андозае возеҳтар шавад.[1].

Давраҳои асри қадим вироиш

Шарқи наздики қадим вироиш

Он омӯзиши Байнаннаҳрайн ва тамаддунҳои дар он ҷо инкишофёфтаро дар бар мегирад:

Он инчунин омӯзиши Форси қадим, Анатолия ва Арманистон, Леванти қадимии баҳри Миёназамин, Сурия, Урдун, Арабистони қадим ва Мисри Қадимро дар бар мегирад.

Қадимаи классикӣ вироиш

Он мутобиқати тамаддунҳои юнонӣ ва румиро аз олимпиадаи аввал ё таъсиси имперотурии Рум ( асри VIII то милод) то шукӯҳи Имперотурии Рум ( асри II мелодӣ) дар бар мегирад.

Қадими охир вироиш

Ин давра бо бӯҳрони Имперотурии Рум, ки дар асри III рух дода буд, оғоз меёбад. Аммо, дар мавриди ба итмом расидани он, муаллифон тақсим мекунанд. Баъзеҳо охири асри охирро дар охири империя дар асри V ҷойгир мекунанд, баъзеи дигар онро дар асри VIII, давраи ба қудрат омадани Карл ва Ислом ба нимҷазираи Иберия.

Хусусиятҳои асри қадим вироиш

Тамаддунҳои мухталифе, ки дар ин давра омӯхта шудаанд, дорои як қатор хусусиятҳои умумӣ мебошанд, гарчанде ки онҳо бо унсурҳои дигар аз ҳам фарқ мекунанд.

Хусусиятҳои умумӣ:

  • Рушди системаҳои хаттӣ (навиштаҷоти хаттӣ;Хати мехӣ пиктограммаҳо; ҳероглифҳо; хати финиқӣ, юнонӣ ва римӣ);
  • Оғози ҳаёти шаҳрӣ;
  • Табдили қудрати сиёсӣ;
  • Пайдо шудани динҳои муташаккил дар атрофи маъбад ва коҳинон;
  • Табақабандии иҷтимоӣ;
  • Моликияти ғулом;
  • Пардохти андозҳо.[2].

Нигаред низ вироиш

Эзоҳ вироиш