Ахфаши Авсат
Абулҳасан Саид ибн Масъада Балхӣ Басрӣ маъруф ба Ахфаши Авсат, ар. الأخفش الأوسط; ? — 830) — забоншинос ва арӯздон ва орифи эронитабори , шогирди Халил ибни Аҳмад.
Таърихи таваллуд | 755[1] |
---|---|
Зодгоҳ | |
Таърихи даргузашт | 830[2] |
Маҳалли даргузашт | |
Фазои илмӣ | арабӣ, Arabic literature[d] ва қироат |
Фаъолияти илмӣ
вироишАз ҷумлаи аввалин муҳаққиқонест, ки назми классикии арабро омӯхта, истилоҳоти сарф, наҳв ва арӯзро сохтааст. Асараш доир ба сарфу наҳв «Китоб-ул-иштиқоқ» ном дорад. Дар асрҳои миёна аз рӯйи ин китоб дар мадрасаҳо сарфу наҳвро меомӯхтанд. Ахфаши Балхӣ инчунин доир ба арӯзу қофия асарҳо дорад («Китоб-ул-арӯз», «Китоб-ул-қавофӣ», «Китоб-ул-маонӣ-уш-шеър» ва ғайра). Чанде аз муаллифоне, ки доир ба сарфу наҳви арабӣ китоб навиштаанд, аз он ҷумла Абдурраҳмони Ҷомӣ ӯро чун асосгузори ин илмҳо эътироф кардаанд.
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- Ахфаши Балхӣ // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.