Аҳмадбеки Гурҷӣ
Аҳмадбеки Гурҷӣ (мутхаллис ба Ахтáр форсӣ: أختر ? — 1816, Исфаҳон) — шоир ва тазкиранависи эронӣ.
| форсӣ: احمد بیک گرجی | |
| Тахаллусҳо: | Ахтар |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 1816 |
| Маҳалли даргузашт: | Исфаҳон |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | шоир, тазкиранавис |
| Забони осор: | форсӣ |
Зиндагинома
вироишАхтар дар оилаи Фаромурзбек ном шахсе, ки аҷдодаш гурҷӣ буданд, таваллуд ёфтааст. Дар ҷавонӣ илмҳои гуногуни замонашро аз худ кард. Ба хаттотӣ низ шуғл меварзид. Пас аз касби камол ба хидмати дарбори Каримхони Занд ва баъд ба дарбори Қоҷориён (ҳукмронӣ 1796—1925) омад. Дар ин ҷо дар шеъру шоирӣ шуҳрат ёфт. Ба сабаби бадгӯиҳои ҳосидон ба хашми ҳоким гирифтор шуд ва аз Шероз ба Исфаҳон ба анҷумани адабие, ки Нишоти Исфаҳонӣ сарварӣ мекард, дохил шуд ва бо шоирони шаҳр шиносоӣ пайдо кард. Соли 1807 Ахтар ба тартиб додани тазкирае дар бораи шоирони муосири худ бо унвони «Анҷуманоро» шурӯъ намуд. Ахтар аз худ девони ашъоре гузоштааст, ки аз қасоид, ғазалиёт, рубоиёт, қитъаот ва соқинома иборат аст.
Намунаи ашъор
вироишАбёти зерин намунаи шеъри ӯст:
| Туро, ки ғайри ҷафо расми ошноӣ нест, | Аҷаб, ки бахт туро бо ман ошно бикунад. | |
| Дилам мурғи гирифторе, ки аз ин оҳу фарёдам | Ба доми ҳар кӣ меафтад ҳама дам созад озодам. |
Осор
вироиш- Тазкире Ахмада Горджи Ахтара «Анджоманара» // Публикация факсимиле текста и исследование Л. Г. Ахмедзяновой, М., 1986.
Эзоҳ
вироишСарчашма
вироиш- Ахтар // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.