Балтушис, Юозас
Юо́зас Балту́шис (литвонӣ: Juozas Baltušis, насаб ва номи аслиаш Албертас Юозенас[6]; 14 апрел 1909, Рига — 4 январи 1991, Вилнюс) — публитсист, нависанда ва ходими ҷамъиятии Литва. Нависандаи халқии Литва (1969).
| литвонӣ: Juozas Baltušis | |
| Акс:Juozas Baltušis.jpg | |
| Таърихи таваллуд: | 27 апрел 1909[1] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 4 феврал 1991[1][2][3][…] (81 сол) |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | нависанда, қиссанавис |
| Жанр: | қисса[d], повест[d] ва румон |
| Забони осор: | забони литвонӣ[d][5] |
| Ҷоизаҳо: |
   |
.svg){kind=small}
Эҷодиёт
вироишАсарҳояш аз соли 1932 нашр мешаванд. Солҳои 1959–67 ҷонишини раиси Президиуми Шӯрои Олии ҶШС Литва буд. Муаллифи маҷм. ҳикояҳои «Оғози ҳафта нек аст» (1940), «Юнучқаи сафед» (1943), «Барои Валюса Алексас лозим аст» (1965), «Бо пайраҳаҳои падарону бародарон» (1967). Дар пйесаи «Бонги хурӯсон» (1947) Б. тимсоли воқеии кулакҳо ва дар қиссаҳои «Солҳои фурӯхташуда» (китоби 1–2, 1957–69, ба тоҷикӣ, китоби 1, 1972) ва дар асари «Гуфтор дар бораи Юзасе» (1979) як қатор симоҳои муздурони деҳотро офаридааст. Романи «Духтари оташ»-и Ҷ. Икромиро ба литвонӣ тарҷума кардааст. Бо ду орден ва чанд нишон сарфароз гардидааст.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 1.2 Чешская национальная авторитетная база данных
- ↑ Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
- ↑ Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedija (хорв.) — LZMK, 1999. — 9272 с.
- ↑ Балтушис Юозас // Большая советская энциклопедия (рус.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
- ↑ Балтушис // Асос — Боз. — Д. : СИЭМТ, 2013. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 2). — ISBN 978-99947-33-52-4.