Бёрнстерне Бёрнсон: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Саҳифаи нав: {{Адиб}} '''Бйёрнстйерне Мартиниус Бйёрнсон''' ({{lang-no|Bjørnstjerne Martinius Bjørnson}}; 8 декабри 1832, Квикн... |
х clean up using AWB |
||
Сатри 1:
{{Адиб
|навъи фаъолият = {{шоир|}}
}}
'''Бйёрнстйерне Мартиниус Бйёрнсон''' ({{lang-no|Bjørnstjerne Martinius Bjørnson}}; [[8 декабр]]и [[1832]], [[Квикне]], [[Норвегия]] – [[26 апрел]]и [[1910]], [[Париж]]) — нависандаи норвегӣ. Барандаи [[ҷоизаи Нобел]] (1972).
Дар повести «Сюнёве Сулбаккен» (1857; ба тавассути он Б. чун нависанда шуҳрат ёфт) ва повестҳои «Ҷавони хушҳол» (1860), «Суруди тӯёна» (1872) ва ғ. Б. аз аҳвол ва рӯзгори мардуми деҳот бо тасвироти шоирона ҳикоя кардааст. Ҷиҳати басе ҷолиби эҷодиёти Б. таваҷҷуҳ ба ватандӯстӣ, эҳёи фарҳанги миллии мардуми Норвегия, худшиносии онҳо мебошад. Барои театрҳои ш-ҳои Бергене ва Христиания намоишномаҳои романтикӣ дар мавзӯъҳои таърихи Норвегия таълиф намуд («Дар байни муҳорибаҳо», 1857; «Хулдаи ланг», 1858; «Шоҳ Сверре», 1861; «Сигурди бадхашм», 1862; «Сигурди салибдор», 1872) ва ғ. Намоишномаҳои иҷтимоӣ-танқидии ӯ: «Муфлисшавӣ» ва «Муҳаррир» чун «драмаҳои нав» дар мавзӯъҳои рӯз эътироф шуданд. Масъалаҳои иҷтимоӣ, ахлоқӣ ва динӣ дар намоишномаҳои «Подшоҳ» (1877), «Низоми ҷадид» (1879), «Дастпӯшак» (1883), романҳои «Ғубор» (1882), «Парчамҳо дар шаҳр ва бандар» (1884), «Дар роҳи Худо» (1889), асари дугонаи «Аз ҳамаи нерӯҳо қавитар» (1883–95), намоишномаҳои баъдинаи ӯ «Паул Ланге ва Тура Парсберг» (1898), «Ҷӯшиши шароби ноб» (1909) ва ғ. матраҳ гардидаанд. Б. муаллифи Суруди Миллии Норвегия «Бале, мо ин заминро дӯст медорем» (1859) мебошад.
== Эзоҳ ==
Line 8 ⟶ 10:
== Адабиёт ==
* Неустроев В. П. Литература скандиновских стран (1870–1970). М., 1980.
== Сарчашма ==
| |||