Абдулло Бобохонов: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Бобохонов Абдулло Бобохонович''' ([[8 феврал]]и [[1910]], [[Қирғизистон]], ш.шаҳри Тӯқмоқ — [[10 июн]]и [[1990]], [[Маскав]]) — яке аз аввалин [[меъмор]]они ӯзбек, профессор (1965). Меъмори халқии СССР (1970).

Хатмкардаи Ин-тиИнститути индустриалии Осиёи Миёна (1933). Сармеъмори Идораи лоиҳакашии ш.шаҳри Тошканд (1938-44), раиси Раёсати ҷамъияти меъморон (1944-46, 1964-86), муовини вазири сохтмони Ӯзбекистон (1955-59), ходими илмӣ ва мудири шуъбаи Академияи меъмории Ӯзбекистон (1960-63), устоди Ин-тиИнститути политехникии Тошканд (1963). Солҳои 1963-89 ба меъморони ҷавон донишу таҷрибаи худро омӯзонд.

Корҳои асосии Абдулло Бобохонов: қисми меъмории маҷмӯаи обамбори Каттақӯрғон (1940-41) ва Ҷанубии Сурхон (1964—1967), Мақбараи Ҳамза дар Шоҳимардон (1950), расадхонаи Улуғбек дар Самарқанд (1962). Дар Тоҷикистон низ як силсила иморатҳо аз рӯйи лоиҳаи ӯ сохта шудаанд: Театри давлатии академии драмаи тоҷик ба номи А. Лоҳутӣ (1952), собиқ кинотеатри «8-уми март» дар хиёбони Рӯдакии ш.шаҳри Душанбе (1952) ва ғ. Абдулло Бобохонов зиёда аз 100 лоиҳаи биноҳои маъмурӣ, маърифатӣ, маишӣ ва ғайраро кашидааст, ки дар асоси онҳо иморатҳо сохта шудаанд.