Нигина Рауфова: Тафовут байни таҳрирҳо

'''НИГИНА РАУФОВА''', ҳунарманди маъруфи тоҷик, таваллудаш [[21.05. май]], [[1945]], зодгоҳаш деҳаи Шерамони [[ноҳияи Файзобод]]. [[Ҳофизи халқии РСС Тоҷикистон]] ([[1977]]).
== Эҷодиёт ==
Фаъолияти эҷодиаш дар маҳфили ҳаваскорони Иттиҳодиияи истеҳсолии матоъҳои пахтагии [[Душанбе|шаҳри Душанбе]] оғоз ёфтааст. Баъд аз ғолибият дар азназаргузаронии ҳаваскорони санъати шаҳри Душанбе (1969 - 1970) барои кор ба яке аз клубҳои шаҳрӣ даъват гардид. Солҳои 1971 - 1975 сарояндаи Ансамбли суруду хореографии [[Филармонияи давлатии Тоҷикистон ба номи А. Ҷўраев|Филармонияи давлатии Тоҷикистон]] ва ансамбли «Гулшан» (1975 - 1976), аз соли 1976 сарояндаи Ансамбли мақомхонон ва баъд ансамбли «Дарё»-и Комитети РСС Тоҷикистон оид ба телевизион ва радиошунавонӣ буд. Раупова Нигина овози дилнишину ҷолиб дошт, сурудро бо услуби хос месароид. Ӯ махсусан дар иҷрои суруду таронаҳои ишқӣ-лирикии халқӣ, инчунин дар сурудани офаридаҳои оҳангсозони тоҷик

маҳорати баланд дошт. Сурудҳои халқӣ - «Ёрат манам», «Қадат баланд аст ёр», «Ман садқаи ту», «Намепурсӣ номи ман», «Духтари каҷтоқӣ», «Нозам ба чашмонате», «Ошиқам» (оҳанги Ф. Одинаев, шеъри [[Лоиқ Шералӣ|Лоиқ]]), «Аскарбача» (оҳанги X. Абдуллоев, шеъри А. Қодирӣ), «Бӯи гул» (оҳанги [[Зиёдулло Шаҳидӣ|3. Шаҳидӣ]], шеъри [[Мирзо Турсунзода]]), «Ишқи хубон» (оҳанги М. Сафармамадов, шеъри халқ), «Кош медидам туро» (оҳанги Ҷ. Обидов, шеъри халқ) ва ғайра дар иҷрои ӯ писанди шунавандагон гардидаанд. Ба сурудҳои «Хуш омадед», «Наргиси шаҳло» «Файзобод», «Рубоиёт» худаш оҳанг бастааст. Ҳамроҳи Ансамбли рубобчизанон ва ансамбли рақсии «Лола» ба [[Беларус|Белоруссия]], [[Молдова]], [[Украина]], [[Фаронса|Фаронса,]] [[Афгонистон]], [[Эрон]] сафарҳои ҳунарӣ кардааст. Дорандаи Мукофоти[[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ]] ([[1966]]). Бо Грамотаи Фахрии Президиуми Совети Олии РССҶСС То-ҷикистонТоҷикистон сарфароз гардидааст. [[22 декабридекабр]]и [[соли 2010 вафот]] аз олам чашм пушиданд.