Висенте Рокафуэрте

Ин шахс насаби испанӣ дорад; дар ин ҷо Рокафуэрте — насаби падар, Родригес де Бехарано — насаби модар.

Висенте Рокафуэрте-и-Родригес де Бехарано (исп. Vicente Rocafuerte y Rodríguez de Bejarano ; 1 май 1783[1], Manta[d]16 май 1847[1], Лима) — давлатмарди эквадорӣ, Президенти дуюми Эквадор.

Висенте Рокафуэрте
исп. Vicente Rocafuerte
Президенти Эквадор[d]
10 сентябр 1834 — 1 феврал 1839
Пешгузашта Хуан Хосе Флорес
Ҷонишин Хуан Хосе Флорес
Таваллуд 1 май 1783(1783-05-01)[1]
Даргузашт 16 май 1847(1847-05-16)[1] (64 сол)
Мадфан
Ҳамсар Baltazara Calderón[d]
Эътиқод Anglicanism[d][2]
Соядаст
Набардҳо
 Парвандаҳо дар Викианбор

Зиндагинома вироиш

Дар Гуаякил (висе-шоҳигарии Гранадаи Нав) таваллуд шуда, волидони ӯ Хуан Антонио Рокафуэрте-и-Антоли ва Мария Хосефа Родригес-де-Бехарано-и-Лавайен буданд. Соли 1803 ӯ ба Аврупо рафт ва дар он ҷо дар соли 1804 дар тоҷгузории Наполеон бо Симон Боливар ширкат варзид. Соли 1807 ӯ ба ватани худ баргашт.

Дар соли 1809 Висенте Рокафуэрте барои он боздошт шуд, ки амакаш полковник Хасинто Бехарано бо ватандӯстони Кито мукотиба дошт. Пас аз он, ӯ дубора ба Аврупо рафт, дар соли 1812 пас аз сарнагун кардани Наполеон ба кишварҳои Аврупо сафар кард ва соли 1817 ба Гуаякил баргашт.

Дар соли 1819, модараш, аз тарси сарнавишти писараш дар ҷанги ояндаи истиқлол метарсид, ӯро маҷбур кард, ки ба Иёлоти Муттаҳида муҳоҷират кунад. Рокафуэрте 14 сол дар хориҷа буд, эмиссари Боливар дар Испания, иштирокчии инқилоб дар Мексика, ба Британияи Кабир, Ҳолланд, Русия, Швейтсария, Фаронса ва Рум ташриф овард.

Дар с. 1833, Рокафуэрте ба Гуаякил баргашт ва дар ниҳоят оиладор шуд ва аз фаъолияти сиёсӣ хаста шуда, идораи амволи худро ба уҳда гирифт. Аммо, тасодуф ҳаёти ӯро тағир дод: ӯ аз аспи худ афтод ва дар ҳолати барқароршавӣ ба хондани рӯзномаи El Quiteño Libre (Шаҳрванди озоди Кито) -ро вақт мегузаронд, ки ба президент Флорес муқовимат мекард. Рӯзнома мақоми ҷамъияти инқилобии ҳамон ном буд; Рокафуэрте ба ин ҷамъият пайваст ва 20 сентябри соли 1833 губернатори музофоти Гуаяс шуд.

Фаъолияти Рокафуэрте ба ҳайси губернатор ӯро ба муноқиша бо президент Флорес бурд. Рокафуэрте боздошт ва зиндонӣ шуд, аммо азбаски ӯ аз дастгирии бузург бархӯрдор буд, байни онҳо созишнома баста шуд: Рокафуэрте озодӣ ба даст меорад ва ба Флорес имкон медиҳад, ки муҳлати президентиашро то охир иҷро кунад, пас аз он худи ӯ президент мешавад ва Флорес сарвари мусаллаҳи неруҳо боқӣ мемонад.

Ҳамчун президенти Эквадор аз соли 1835 то 1839, Рокафуэрте конститутсияи навро қабул кард, ки ба индҳо ҳуқуқи пурраи шаҳрвандӣ медод. Дар охири муҳлати худ Флорес боз президент шуд, ки ба ваъдаи худ дар бораи ҳукмронии одилона ва дифоъ аз озодӣ вафо кард. Аммо, пас аз қонуншиканиҳо дар интихоботи соли 1843, Флорес бекор кардани конститутсияи 1835-ро таъмин кард ва қабули конститутсияи нав бо номи «Carta de la esclavitud» («номаи ғулом»)-ро қабул кард, ки ба ӯ имкон дод, ки бори сеюм президент боқӣ бимонад, ки 1 апрели соли 1843 сар шуда буд. Ба нишони эътироз ба ин, Рокафуэрте кишварро тарк кард ва дар соли 1845, дар натиҷаи инқилоби март, Флорес сарнагун шуд. Рока президенти нав шуд, ки Рокафуэртро фиристодаи Эквадор дар як қатор давлатҳои Амрикои Ҷанубӣ таъйин кард.

Эзоҳ вироиш