Даво (ар. دوا ‎) — он чи беморро бо он муолиҷа мекунанд, дору, дармон; даво кардан табобат кардан, муолиҷа намудан;

  • маҷ. чора, илоҷ; ба дарде даво шудан ҳоҷати касеро баровардан, сабаби бартараф шудани мушкил ё камбуди касе гардидан; давои қурут оби ҷӯш.
12-08-18-tilidin-retard

Таърих

вироиш
 
Папирус Эберс; 877 дорухатро дарбар мегирад.
Ҷузъ, асри XVI. то милод.

Аллакай дар замонҳои қадим одамон кӯшиш мекарданд, ки ҷони худро бо истифода аз моддаҳои гуногуни табиии шифобахш наҷот диҳанд. Аксар вақт инҳо иқтибосҳои растанӣ буданд, аммо доруҳо низ истифода мешуданд, ки аз гӯшти хом, хамиртуруш ва наҷосати ҳайвонот ба даст оварда мешуданд.

Ҳамчунин нигаред

вироиш

Адабиётҳо

вироиш

Сарчашма

вироиш