Ибни Бассол
Абӯабдуллоҳ Муҳаммад ибни Иброҳим ибни Бассол (ар. ابن بصال; асри XI, Тулайтула[d] — номаълум, Севиля) — гиёҳшинос ва зироъатшиноси араби андалус. Ӯ бештар ба хотири китобаш дар заминаи кишоварзӣ, «Девону-л-фалоҳа» шинохта мешавад.
| Таърихи таваллуд | асри XI |
|---|---|
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | номаълум |
| Маҳалли даргузашт | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Зиндагинома вироиш
Ибни Бассол, ки асолатан аҳли Тулайтула буд, пас аз фатҳи Тулайтула тавассути Олфунсуи VI дар соли 1085, ба Севил кӯчид.[1].
Ӯ ба Ҳиҷоз сафар кард ва аз Миср, Сисил, Сурия ва зоҳиран кишварҳое аз Ҳабаша ва Яман гирифта то Ироқ, Эрон ва Ҳинд дидан кард ва пас аз ёдгирии кишти пахта бозгашт ва эҳтимолан базрҳову гиёҳонро барои боғи гиёҳшиносии Тулайтула овард.
Эзоҳ вироиш
- ↑ John H. Harvey, "Gardening Books and Plant Lists of Moorish Spain", Garden History, Vol. 3, No. 2 (Spring, 1975), pp. 10-21.
|
Ин мақолаи хурд дар бораи одам аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |