Ибни Хафифи Шерозӣ

Ибни Хафифи Шерозӣ
Ибни Хафифи Шерозӣ
	араб. ар. أَبُو عبد الله مُحَمَّد بن خَفِيف بن إسفكشاذ الضَّبِّيّ الشيرازي‎
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл:	муҳаддис, ориф
Таърихи таваллуд:	882
Зодгоҳ:	Шероз, Эрон;
Таърихи даргузашт:	982
Кишвар:	Эрон;
	Вироиши Викидода

Ибни Хафифи Шерозӣ (форсӣ: شیخ ابو عبداله محمد ابن خفیف بن اسکشفاذ شیرازی‎; 882, Шероз — 982)^[1] — шайх, сӯфӣ, ориф ва муҳаддиси форс-тоҷик, бунёнгузори силсилаи хафифия, муаллифи «Шарафу-л-фақр», «ал-Фусул фӣ усул», «ал-Муътақиду-л-сағир ва-л-кабир»^[2].

Эзоҳ

↑ Cook, Michael Allan (2010). The new Cambridge history of Islam. Cambridge: Cambridge university press. ISBN 978-0-521-51536-8.
↑ Cook, Michael Allan (2010). The new Cambridge history of Islam. Cambridge: Cambridge university press. ISBN 978-0-521-51536-8.

Адабиёт

[1] Cook, Michael Allan (2010). The new Cambridge history of Islam. Cambridge: Cambridge university press. ISBN 978-0-521-51536-8.

[2] Cook, Michael Allan (2010). The new Cambridge history of Islam. Cambridge: Cambridge university press. ISBN 978-0-521-51536-8.

[1]

[2]