Илёс Ҳаровӣ
| ар. إلياس الهراوي | |
 | |
| 24 ноябр 1989 — 23 ноябр 1998 | |
| Пешгузашта | Риниҳ Муаваз |
| Ҷонишин | Эмил Лаҳуд |
| Таваллуд |
4 сентябр 1926[1] |
| Даргузашт |
7 июл 2006[2][3] (79 сол) |
| Ҳамсар | Mona Hrawi[d] |
| Ҳизб | |
| Таҳсилот | |
| Эътиқод | Калисои морунӣ |
| Ҷоизаҳо |
    |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Илёс Ҳаровӣ ( ар. الياس الهراوي 4 сентябр 1926 - 7 июли 2006 ) - сиёсатмадор ва ҳуқуқшиноси Лубнон, Президенти Лубнон (1989-1998).
Зиндагинома
вироишВай 4 сентябри соли 1926 дар Ҳауч-ал-Умар, дар наздикии шаҳри Заҳла, дар оилаи сарватманди заминдорони мррунӣ дар водии Бека таваллуд шудааст [4] [5] . Волидони ӯ Халил Ҳаровӣ ва Ҳелена Ҳарб буданд [6] . Соли 1947 дар Донишкадаи Сагесс дар соҳаи тиҷорат таҳсил кардааст [7] . Инчунин, ӯ ба Донишгоҳи Сент Ҷозеф дар Байрут барои таҳсили ҳуқуқ дохил шуд, аммо онро хатм накардааст [7] .
Ба кишоварзӣ машғул буд [8] . Дар ин соҳа муваффақ шуда, бо ширкатҳои бузурги Швейтсария ҳамкорӣ карда, содироти сабзавотро оғоз кард. Вай инчунин ба артели лаблабуи қанд «Бекаа» сардорй мекард. Аммо тиҷорати ӯ дар натиҷаи ҷанги шаҳрвандӣ, ки солҳои 1975-1990 дар кишвар рух дод, хароб шуда, сипас ба воридоти нафт гузашт [9].
Президенти Лубнон
вироиш24 ноябри соли 1989 дар меҳмонхонаи Парк дар Чтаура аз ҷониби 47 нафар аз 53 вакили парлумон [8] 2 рӯз пас аз кушта шудани президенти Лубнон Рене Муавад [10] президенти Лубнон интихоб шуд. Ба сифати президент, вай ба Сарқонуни Лубнон ислоҳот ворид кард, ки натиҷаҳои Созишномаи Тоифро ба расмият дароварданд, ки ба аҳолии мусалмон нисбат ба пештара ҳуқуқ ва нуфузи бештаре дод.
Азбаски қасри Баабда, қароргоҳи президент, дар моҳи октябри соли 1990 ҳангоми таркишҳо аз ҷониби артиши Сурия, ки мехост генерал Мишел Авнро барканор кунад, хароб карда шуд, дар манзилҳои сарвазири ояндаи Лубнон Рафик Ҳарирӣ дар Байрут маскан гирифт. 13 октябри соли 1990, бо дастгирии артиши Сурия, ӯ генерал Авнро маҷбур кард, ки таслим шавад ва пас аз он ӯ ба барқарор кардани Лубнон аз оқибатҳои ҷанги шаҳрвандӣ шурӯъ кард. 22 майи соли 1991 ӯ созишномаи дӯстӣ ва ҳамкорӣ бо Сурияро ба имзо расонд, ки тибқи он Лубнон ӯҳдадор шуд, ки қаламрави худро барои амалҳои касе, ки ба манфиатҳои Сурия душман аст, надиҳад [11] .
Соли 1992 ӯ Рафиқ Ҳаририро сарвазири Лубнон таъин кард [12] . Ҳаровӣ дар ҷаласаҳои кабинетҳо барои назорат кардани ҳокимияти иҷроияи кишвар иштирок мекард [13] .
Ҷомеаи Лубнон ба замони раёсати Ҳаровӣ баҳои мухталиф медиҳад. Баъзеҳо муборизаи фаъолонаи уро ба муқобили дастаҳои мусаллаҳона ва хотима ёфтани ҷанги шаҳрвандй, ки мамлакатро дар давоми 15 сол аз ҳам ҷудо карда буд, ва оштишавии қувваҳои асосии сиёсии Лубнон қайд мекунанд. Тарафдоронаш ӯро як сиёсатмадори прагматик медонистанд, ки манфиатҳои миллиро аз тафовути мазҳабӣ болотар мегузоранд ва саъй мекарданд, ки ҳамзистии осоиштаи ҷомеаҳои мазҳабӣ ба роҳ монанд. Бо вуҷуди ин, кӯшиши ӯ барои қонунӣ кардани ақди никоҳи шаҳрвандӣ боиси мухолифати шадиди мақомоти динӣ гардид [8] . Бархе ӯро муттаҳам карданд, ки ба халъи силоҳи ҳама милисаҳои насронӣ ва бештари мусалмонон мусоидат карда, Ҳизбуллоҳ ва ҳизби сиёсии шиъаро бетараф гузоштааст. Ҳамчунин, мунтақидони ӯ қайд карданд, ки ӯ ба манофеи Сурия хеле ҳамдардӣ дорад ва созишномаи дӯстӣ ва ҳамкорие, ки ӯ бо Сурия имзо кардааст, Лубнонро ба як навъ мустамликаи Сурия табдил додааст. Илова бар ин, ӯ барои ворид кардани тағйирот ба Сарқонуни Лубнон 13 октябри соли 1995 маҳкум карда шуд, ки ба ӯ имкон дод, ки мӯҳлати ваколаташро то 3 соли дигар тамдид кунад . Раисиҷумҳури собиқ Амин Ҷмайел он замон гуфта буд, ки чунин амалҳо пояҳои конститутсионии миллати Лубнонро вайрон мекунанд.
Вай 23 ноябри соли 1998 аз вазифаи президенти Лубнон истеъфо дод [7] .
Ҳаровӣ 7 июли соли 2006 дар беморхонаи Донишгоҳи Амрико дар Бейрут бар асари варами ашаддӣ вафот кард [4] .
Эзоҳ
вироиш- ↑ Proleksis enciklopedija, Opća i nacionalna enciklopedija (хорв.) — 2009.
- ↑ http://www.khaleejtimes.com/DisplayArticleNew.asp?xfile=data/middleeast/2006/July/middleeast_July127.xml§ion=middleeast&col=
- ↑ http://www.britannica.com/EBchecked/topic/273645/Elias-Hrawi
- ↑ 4.0 4.1 Elias Hrawi, The Independent (11 июли 2006). Бойгонӣ шудааст 19 Декабри 2013 сол. Проверено 3 августи 2013.
- ↑ Kifner. Elias Hrawi; An Earthy Politician Who Makes Both Ends Meet, The New York Times (25 ноябри 1989), стр. 4. Бойгонӣ шудааст 19 Декабри 2013 сол. Проверено 3 августи 2013.
- ↑ Announcement the death of former Lebanese President Elias Hrawi in Beirut, 26 September (7 июли 2006). Бойгонӣ шудааст 11 июни 2016 сол. Проверено 3 августи 2013.
- ↑ 7.0 7.1 7.2 Elias Hrawi. Presidency of the Republic of Lebanon. 15 июли 2012 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 6 сентябри 2013.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 Former President Hrawi loses fight against cancer, The Daily Star (8 июли 2006). Бойгонӣ шудааст 5 августи 2012 сол. Проверено 3 августи 2013.
- ↑ Elias Hrawi. Embassy of Lebanon, USA. 3 августи 2013 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 6 сентябри 2013.
- ↑ Seeberg. Fragmented loyalties. Nation and Democracy in Lebanon after the Cedar Revolution (Working Papers)(пайванди дастнорас — таърих). University of Southern Denmark (Феврал 2007). 4 августи 2013 санҷида шуд. Баргирифта аз сарчашмаи аввал 4 Январ 2014.
- ↑ Elias Hrawi, 80, Ex-Chief of Lebanon, is Dead, AFP, The New York Times (8 июли 2006). Бойгонӣ шудааст 6 июни 2014 сол. Проверено 4 августи 2013.
- ↑ Middle East Review. — Kogan Page Publishers. — С. 113. — ISBN 978-0-7494-4066-4.
- ↑ Philip G. Roeder; Donald S. Rothchild. Sustainable Peace: Power And Democracy After Civil Wars. — Cornell University Press, 2005. — С. 233. — ISBN 978-0-8014-8974-7.