Имрон (عمران) дар Қуръон падари Марям буда, ду бор ном гирифта шудааст. Сураи сеюми Қуръон Оли Имрон («хонадони Имрон») ном дошта, дар бораи Имрон ва оилаи порсои ӯ ривоят мекунад.[1]
|
Худо Одаму Нӯҳ ва хонадони Иброҳиму хонадони Имронро аз ҷаҳониён баргузид.
|
|
|
|
Ва фариштагон гуфтанд: «Эй Марям, Худо туро баргузид ва покиза сохт ва бар занони ҷаҳон бартарӣ дод!
|
|
|
|
Марям гуфт: «Эй Парвардигори ман, чӣ гуна маро фарзанде бошад, дар ҳоле ки башаре ба ман даст назадааст?» Гуфт: «Ба он сон, ки Худо ҳар чӣ бихоҳад, меофаринад. Чун иродаи чизе кунад, ба ӯ гӯяд: «Мавҷуд шав!» пас мавҷуд мешавад.Ва фариштагон гуфтанд: «Эй Марям, Худо туро баргузид ва покиза сохт ва бар занони ҷаҳон бартарӣ дод!
|
|
