Меҳроб (арабӣ: محراب) тоқи даруни масҷид, ки дар тарафи қибла воқеъ аст; ҷойи истодани имом вақти намози ҷамоа.

« Гуфтам: Аз рӯи ту натобам рӯй,
Гуфт: Кас рӯй тофт аз меҳроб?.
»

Сарчашма

вироиш
  1. Фарҳанги забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ.1 А – О./Дар зери таҳрири М.Ш.Шукуров, В.А.Капранов, Р.Ҳошим, Н.А. Маъсумӣ. – Москва 1969, - c.685