Миа Герҳардт
Миа Герҳардт (ҳол. Mia Irene Gerhardt; 28 декабри 1918 — 13 ноябри 1988, Роттердам) — ховаршиноси ҳоландӣ, доктори илмҳои филология.
ҳол. Mia Gerhardt[1] | |
Таърихи таваллуд | 28 декабр 1918[2][1][3] |
Зодгоҳ | |
Таърихи даргузашт | 13 ноябр 1988[1][3] (69 сол) |
Маҳалли даргузашт | |
Кишвар | |
Фазои илмӣ | мутолеъоти қуруни вусто[d][4], comparative literature[d][4], French studies[d][4], фаронсавӣ[4], French literature[d][4] ва French language studies[d][4] |
Ҷойҳои кор |
Зиндагинома
вироишСолҳои 1947-50 дар Донишгоҳи Лейден устоди забонҳои романӣ ва солҳои 1950-58 дар донишгоҳҳои Гронинген ва Австрия кор кард; профессор адабиётшиносии муқоисавии асрҳои миёна дар Донишгоҳи Австрия (1968). Яке аз асарҳои муҳимми ӯ "Маҳорати гӯяндагӣ. Пажӯҳиши адабии «Ҳазору як шаб» ("The art of story-telling. A literary study of the «Thousand and one nights», Leiden, 1963) аст, ки Миа Герҳардт дар боби маҳорати равиши нақли афсонаҳои «Ҳазору як шаб» дар адабиётшиносии муқоисавӣ пажӯҳиш анҷом додааст. Миа Герҳардт, ки арабиро намедонист, ҳангоми пажӯҳиш далоили хешро бар пояи чанд тарҷумаи аврупоӣ, аз ҷумла тарҷумаи олмонии Енно Литман устувор сохтааст. Ӯ «Ҳазору як шаб»-ро на чун шоҳкори осори адабӣ, балки як асари барҷастаи нақлию ривоятӣ мешумурд. Ҳамзамон, аз як муаллиф будани ин асарро рад карда, андеша иброз медорад, ки «Ҳазору як шаб» дар пайванди сухани гуфторию навишторӣ падид омадааст.
Пажӯҳишгарони муосир натиҷагириҳои Миа Герҳардтро куҳнашуда мешуморанд ва бавижа назарияи ӯро мабнӣ бар сохтори воҳиди матнҳои «Ҳазору як шаб» қабул надоранд. Вале пажӯҳиши Миа Герҳардт роҷеъ ба ин асари адабӣ хеле ҷолиб аст ва бархе аз донишмандони тоҷик низ аз он ҳамчун манбаи илмӣ баҳра бурдаанд.
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- Герхардт М. Искусство повествования. Литературное исследование «1001 ночи». М., 1984..
Сарчашма
вироиш- Герҳардт, Миа / Р. Раҳмонӣ // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.