Мирзо Ғуломризои Исфаҳонӣ
Мирзо Ғуломризои Исфаҳонӣ (форсӣ: میرزا غلامرضا اصفهانی; 1830, Исфаҳон — 29 декабр 1887, Теҳрон) — хушнавис, устоди хатти настаълиқ ва шоири форс-тоҷики давраи Қоҷор.
 | |
| Таърихи таваллуд: | 1830 |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 29 декабр 1887 |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | хушнавис |
| Солҳои эҷод: | 1839 — 1887 |
| Жанр: | настаълиқ[d] |
| Забони осор: | форсӣ |
| Имзо: |
 |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Зиндагинома
вироишМирзо Ғуломризоро шахсе ориф, адиб ва аҳли маънӣ тавсиф кардаанд. Ғуломризо дар 5-солагӣ ба мактаб рафт ва пас аз ду сол қодир ба хондани Қуръон ба таври комил шуд ва дар 9-солагӣ ҳамчун хушнавис маъруф шудааст. Дар баробари хушнависӣ илмҳои замонашро низ аз худ карда, шеър ҳам эҷод мекард. Аз Мирзо Ғуломризои Исфаҳонӣ осори зиёди хаттотӣ боқӣ мондааст, ки бархе аз онҳо дар осори миллии ҳунари Эрон сабт шудаанд. Дар хаттотӣ сабку шеваи хосси худро дошт. Рисолаи «Туҳфату-л-вузаро», «Гулистон»-и Саъдии Шерозӣ ва чандин рисолаи диниро китобат намуда, аз худ катибаҳо, қитъаву баёзҳои зиёдро бо хатҳои шикаста ва настаълиқ ба мерос гузоштааст. Катибаҳои мадрасаи Сипаҳсолор (мадрасаи Олӣ Шаҳид Мутаҳҳарӣ дар майдони Баҳористони Теҳрон) аз беҳтарин намунаи ҳунари хаттотии Мирзо Ғуломризои Исфаҳонӣ мебошанд (1301).
Эзоҳ
вироишАдабиёт
вироиш- Исфаҳонӣ // Илм — Исҳоқ. — Д. : СИЭМТ, 2019. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 8). — ISBN 978-99947-33-98-9.