Муаззин

Муаззин (ар. مؤذن‎, талаффуз ҳамчун «муъаззин» - азонгӯй) — дар ислом ходими масҷид, шахсе, ки аз манораи масҷид азон гуфта, эътиқодмандонро ба намоз даъват мекунад.

Таърих

Муаззин бо ташаккули дини ислом пайдо шуда, ҳоло ҳам дар байни халқҳои Шарқ, аз ҷумла тоҷикон вуҷуд дорад^[1].

Билол ибни Рабоҳ — аввалин муаззин.

Эзоҳ

↑ Донишномаи фарҳанги мардуми тоҷик, Ҷилди 1. А-М – Душанбе: Муассисаи давлатии Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, 2015, - саҳ. 650

Адабиёт

Гогиберидзе Г. М. Исламский толковый словарь. — Ростов н/Д.: Феникс, 2009. — 266 с. — (Словари). — 3 000 экз. — ISBN 978-5-222-15934-7.
Ньюби Г. Краткая энциклопедия ислама = A Concise Encyclopedia of Islam / Пер. с англ.. — М.: Фаир-пресс, 2007. — 384 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-5-8183-1080-0.

[1] Донишномаи фарҳанги мардуми тоҷик, Ҷилди 1. А-М – Душанбе: Муассисаи давлатии Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик, 2015, - саҳ. 650

[1]