Сиддиқ Ҳасанхон
Сиддиқ Сайидмуҳаммади Ҳасанхон (форсӣ: محمدصدیق حسن خان قنوجی; 14 октябр 1832[1], Барейлӣ[d], Company rule in India[d] — 26 май 1890[1], Бҳупол[d], Роҷи Бритониё) — тазкиранавис ва шоири форсизабони Ҳиндустон.
| Таърихи таваллуд: | 14 октябр 1832[1] |
|---|---|
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 26 май 1890[1] (57 сол) |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | муҳаддис, муфассир, вазир |
Зиндагинома
вироишДар Бҳупол зиндагӣ ва эҷод кардааст. Ба забонҳои форсӣ (45 асар), арабӣ (74 асар) ва урду (103 асар) эҷод намудааст. 197 таълифоти Сиддиқ дар матбаҳои Ҳиндустон, Миср ва Туркия ба табъ расидаанд. Тазкираи «Шамъи анҷуман»-и Сиддиқ дар омӯзиши шеъру адаби форсӣ яке аз сарчашмаи муҳим ба шумор меравад. Дар ашъори форсӣ (тоҷикиаш) «Наввоб» тахаллус кардааст. Ин шеърҳои ӯ бештар дар пайравии классикони форс-тоҷик Саъдӣ, Ҳофиз, Ҷомӣ, Урфӣ, Назирӣ, Соиб ва дигарон гуфта шудаанд. Сиддиқ дар инкишофи адабиёти форсизабони Ҳиндустон (Бҳупол) саҳми арзандае дорад.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
Адабиёт
вироиш- Сиддиқ / А. Ғаффоров // Сақофӣ — Ховалинг. — Д. : СИЭСТ, 1987. — (Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир М. Д. Диноршоев ; 1978—1988, ҷ. 7).