Ситоиш (форсӣ: ستايش)

  • 1. Мадҳ, сано
  • 2. Тавсиф, таъриф; ситоиш кардан сутудан, хубии касеро гуфтан, таъриф кардан.

Вожаи «Ситоиш» ба маънои мадҳу сано асосан дар васфи Худованд ва Пайғамбарон истифода мешавад. Иқтибос аз Қуръон:

« Ба номи Худованди бахшояндаи меҳрубон!
Ситоиш Худоро, ки Парвардигори ҷаҳониён аст.
»

[1]