Станюкович Кирилл Владимирович

Станюкович Кирилл Владимирович
Станюкович Кирилл Владимирович
	Станюкович Кирилл Владимирович
Таърихи таваллуд:	19 июли 1911
Зодгоҳ:	ш. Санкт-Петербург
Таърихи даргузашт:	16 феврал 1986 (74 сол)
Маҳалли даргузашт:	Душанбе, ҶШС Тоҷикистон, ИҶШС;
Кишвар:	Русияи подшоҳӣ; ҶШФСР (1917—1922)[d]; ИҶШС;
Фазои илмӣ:	олим
Ҷойҳои кор:	Донишгоҳи миллии Ӯзбекистон[d]; Академияи илмҳои мамлакатҳои хорҷии наздик;
Дараҷаи илмӣ:	доктори илмҳои биология[d]
Алма-матер:	Донишгоҳи давлатии Санкт-Петербург[d];
Ҷоизаҳо:

Станюкович Кирилл Владимирович — доктори илми биологӣ (1954), профессор (1957). Узви вобастаи АИ ҶТ (1978). Арбоби шоистаи илми ҶШС Тоҷикистон (1971). Нависандаи русзабон, сайёҳ, ҷуғрофияшинос.^[1]

ЗиндагиномаВироиш

Станюкович Кирилл Владимирович Донишгоҳи давлатии Ленинградро хатм кардааст (1936), ихтисос – «ботаника». Самтҳои асосии фаъолияти илмӣ: геоботаника, флористика, география, ҳифзи табиат. Ходими калони илмӣ (1946-1951), директори Пойгоҳи биологии Помир (1951-1959). Ходими калони илмӣ (1959-1965), мудири бахш (1965-1969; 1971-1975) Шӯрои омӯзиши қувваҳои истеҳсолкунандаи ҷумҳурии АИ ҶШС Тоҷикистон (1975-1982). Мудири бахши географияи Шӯъбаи ҳифз ва истифодаи оқилонаи захираҳои табиии АИ ҶШС Тоҷикистон (1975-1982).

ҶоизаҳоВироиш

Бо орденҳои Ситораи Сурх,
Дӯстии халқҳо,
медалҳои «Барои мудофиаи Ленинград»,
«Барои ғалаба бар Германия дар Ҷанги Бузурги Ватании солҳои 1941-1945», «Барои меҳнати аъло»,
«Барои меҳнати шоиста»,
«Сисолагии ғалаба дар Ҷанги Бузурги Ватании солҳои 1941-1945»,
«50-солагии Қувваҳои Мусаллаҳи ИҶШС»,
Ифтихорномаҳои Раёсати Шӯрои Олии ҶШС Тоҷикистон тақдир шудааст.
Арбоби шоистаи илми ҶШС Тоҷикистон (1971).

МанобеъВироиш

↑ Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с.

ОсорВироиш

Ин мақолаи хурд дар бораи одам аст. Бо густариши он ба Википедия кумак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад.

[1] Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон.Ҳайати шахсӣ. – Душанбе: Дониш, 2011. - 216 с.

[1]