Ҷалолуддин Муҳаммад ибни Абдурраҳмони Қазвинӣ (форсӣ: جلال‌الدین محمد بن عبدالرحمان قزوینی‎), маъруф ба Хатиби Қазвинӣ (ар. الخطيب القزويني‎; 1268, Ироқ — 1338, Димишқ) — фақеҳ, наҳвӣ ва луғавии эронитабори арбизабон, хатиб ва қозиюлқузоти Мисру Шом, муаллифи «Талхису-л-мифтоҳ».

Хатиби Қазвинӣ
араб. ар. مُحمَّد بن عبد الرحمٰن بن عُمر القزويني الشافعي
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл: забоншинос, нависанда, фақеҳ, қозӣ, омӯзгор
Таърихи таваллуд: апрели 1268 ё 1267[1]
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 28 ноябр 1338 ё 1338[1]
Маҳалли даргузашт:
Эътиқод: ислом
Шогирдон: ʻAbd al-Raḥīm ibn al-Ḥasan Isnawī[d], Siraj al-Din al-Bulqini[d], Ибни Ақил[d], Ṣafadī, Khalīl ibn Aybak[d] ва Ibn Marzuq[d]
Осор:
Вироиши Викидода