Хиёбони Саъдӣ Шерозӣ

хиёбоне дар Душанбе

Хиёбони Саъдии Шерозӣ (қаблан хиёбони Правда) — хиёбоне дар ноҳияи Сино ва Фирдавсии шаҳри Душанбе. Хиёбони ба номи ифтихори Саъдии Шерозӣ гузошта шудааст.

Хиёбони Саъдӣ Шерозӣ
Нигора
Номи расмӣ Хиёбони Саъдии Шерозӣ
Номида ба шарафи Саъдӣ
Кишвар
Воҳиди марзию маъмурӣ Душанбе
Дарозӣ
  • 3,9 км

Маълумоти умумӣ вироиш

Хиёбон дар чорроҳа бо кӯчаҳои Шевченко, Айнӣ ва Назаршоев дар ёдгории Ҷанги Бузурги Ватанӣ оғоз меёбад ва пас аз он ба самти шарқ меравад. Он дар чорроҳа бо хиёбони Ҷаббор Расулов ба итмом мерасад. Хиёбон бузургтарин артерияи нақлиётӣ, ки қисмҳои шарқ ва ғарби шаҳрро мепайвандад.

Хиёбон як қисми сарҳади байни ноҳияҳои Сино (шимол) ва Фирдавсӣ (ҷануб) мебошад.

Дар чорроҳа бо кӯчаи Карин Манн болои хиёбон, як роҳи оҳан мавҷуд аст, ки соли 2017 барқарор карда шудааст[1] . Инчунин, хиёбон аз дарёи Варзоб (Душанбинка) дар чорроҳа дар хиёбони Ҳофизи Шерозӣ (соҳили чап) ва болои кӯчаи Соҳилӣ (соҳили рост) мегузарад.

 
Хиёбони Саъди Шерозӣ — расм аз ҳавопаймо

Таърих вироиш

Дар замони Иттиҳоди Шӯравӣ хиёбон хиёбони Правда номида мешуд[2] .

Дар аввали солҳои 1980-ум, таҷрибаи сохтмони бисёрқабатаи манзил дар Душанбе хусусияти ҷузъҳои муҳити зистро дар шакли организмҳои азими меъморӣ ба даст овард, ки ин дар маҳаллаи 12-ум дар хиёбони Саъдии Шерозӣ ва хиёбони Абӯалӣ ибни Сино (иттифоқҳои касаба) зоҳир шуд[3] . Ҳама хонаҳо дар ин маҳалла аз рӯи тарҳҳои меъмори А. Подопригор сохта шуданд. Баландсозӣ ва сохтмони унсурҳои биноҳои 12-ошёна бо усули меъморони Арманистон таҳия ва аз ҷониби А. Подопригора пешниҳод карда шудааст[4] . Ҳамин тариқ, дар солҳои 1981—1984, дар Душанбе аввалин хонаҳои бисёрошёнаи дувоздаҳошёнадори қаблӣ сохта шуда буданд[5] . Маҳаллаи 12-уми пойтахт, ки чанд сол боз сохта мешавад, ба яке аз лоиҳаҳои зебо ва ҷолиб барои сохтмони манзил барои сокинони Душанбе табдил ёфтааст[6] .

Сохтмону муассисаҳо вироиш

 
Хиёбони Сирк

Эзоҳ вироиш

Адабиёт вироиш

  • Салия Мамадҷонова, Рустам Муқимов. Меъморӣ ва рушди шаҳрдории Душанбе (таърих, назария ва амалия). — Душанбе, 2008.