Шариф Раззоқович Аминов (11.02.1962, Душанбе) — хокшинос, номзади илмҳои кишоварзӣ (1993).

Шариф Аминов
Таърихи таваллуд 11 феврал 1962(1962-02-11) (62 сол)
Зодгоҳ Душанбе
Кишвар  Тоҷикистон
Фазои илмӣ кишоварзӣ
Дараҷаи илмӣ: номзади илмҳои кишоварзӣ
Унвонҳои илмӣ дотсент
Алма-матер Донишгоҳи миллии Тоҷикистон‎

Зиндагинома вироиш

Шариф Аминов Техникуми Ин.-ути тадқ. илмии хокшиносии Тоҷикистон (1979–1981; 1983–1987). Шуъбаи шабонаи факултаи биолиологияи УДТ ба номи В.И. Ленинро хатм кардааст (1987). Корманди хурди илмӣ ва дар айни замон аспиранти ИТИ хокшиносӣ (1988–91). Дар мавзӯи «Тағйир ёфтани ҳосилхезии замини (хоки) ҷигариранги карбондори замини лалмии Тоҷикистон ҳангоми татбиқи тадбирҳои зиддиэрозӣ ва нуриҳо» рисолаи номзадӣ дифоъ кардааст (1993). Корманди калони илмии ИТИ хокшиносии Тоҷикистон (1994–2013). Дар ин байн фак. менеҷменти ИСХТ-ро ғоибона (2006) ва докторантурои Ин.-ути хокшиносии Академияи илмҳои кишоварзии Тоҷикистонро хатм кардааст (2010–2013). Аз с. 2013 – муд. шуъбаи ҳифзи хок аз эрозияи Академияи илмҳои кишоварзии Тоҷикистон Муаллифи беш аз 25 таълифоти илмӣ.

Ҷоизаҳо вироиш

Бо Ифтихорномаи Фахрии Президиуми Совети Олии СССР, медалҳои «Барои хидмати шоиста», «Ҷанговари башардӯст»-и РДА, «70-солагии Қувваҳои Мусаллаҳи СССР», «50- ва 60-солагии Ғалаба дар ҶБВ-ии соли 1941–1945», «Ветерани ҷанги Афғонистон», нишонҳои «Барои иҷрои қарзи башардӯстона», «20-солагии аз хоки Афғонистон баромадани Қувваҳои Мусаллаҳи советӣ» мукофотонида шудааст.[1]

Эзоҳ вироиш

  1. Аз асл ба насл. — Душанбе, 2019. — 215 с. (тоҷ.). ISBN 978-99947-958-2-6