Энрику де Никола

Энрико де Никола (итол. Enrico De Nicola ; 9 ноябри соли 1877, Неаполь — 1 октябри соли 1959, Торре дел Греко) — Ҳуқуқшинос, рӯзноманигор, сиёсатмадор, аввалин Президенти Ҷумҳурии Итолиё дар соли 1948 .

Энрику де Никола
итол. Enrico De Nicola
Italian senator for life[d]
12 май 1948 — 1 октябр 1959
Provisional Head of State of Italy[d]
1 июл 1946 — 31 декабр 1947
Ҷонишин	Алкиде Де Гаспери
Президенти Италия
1 январ 1948 — 12 май 1948
Ҷонишин	Луиҷи Эйнаудӣ
President of the Italian Senate[d]
28 апрел 1951 — 24 июн 1952
Пешгузашта	Ivanoe Bonomi[d]
Ҷонишин	Giuseppe Paratore[d]
President of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Italy[d]
26 июн 1920 — 25 январ 1924
Пешгузашта	Vittorio Emanuele Orlando[d]
Ҷонишин	Alfredo Rocco[d]
Q96141979?
23 январ 1956 — 26 март 1957
Ҷонишин	Gaetano Azzariti[d]
member of the Italian Senate[d]
25 июн 1953 — 11 июн 1958
member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Italy[d]
24 март 1909 — 29 сентябр 1913
member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Italy[d]
27 ноябр 1913 — 29 сентябр 1919
member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Italy[d]
1 декабр 1919 — 7 апрел 1921
member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Italy[d]
11 июн 1921 — 25 январ 1924
member of the Chamber of Deputies of the Kingdom of Italy[d]
24 май 1924 — 21 январ 1929
member of the National Council of the Kingdom of Italy[d]
25 сентябр 1945 — 24 июн 1946
Таваллуд	9 ноябр 1877(1877-11-09) Неапол, Итолиё
Даргузашт	1 октябр 1959(1959-10-01)[…] (81 сол) Torre del Greco[d], музофоти Неапол[d], Campania[d], Итолиё
Мадфан	Cemetery of Poggioreale, Naples[d]
Ҳизб	Italian Liberal Party[d]
Таҳсилот	University of Naples Federico II[d] (1896) Liceo Statale Antonio Genovesi[d]
Эътиқод	котулисизм[d]
Соядаст
Ҷоизаҳо	Chief of the Military Order of Italy[d] President of order of the Star of Italian Solidarity[d]
Парвандаҳо дар Викианбор
Осор дар Викитека

Зиндагинома

Энрико де Никола дар Неапол таваллуд шудааст ва ҳамчун ҳуқуқшиноси муваффақ маъруфият пайдо кардааст.

Соли 1896 Донишгоҳи Неаполро бо ихтисоси ҳуқуқ хатм кардааст .

Вай дар Неапол мухбир ва сармуҳаррири рӯзномаи «Дон Мартсио» шуда кор карда, раиси Шӯрои адвокатҳои Неапол интихоб шуд.

Аз соли 1907 — Шӯрои мунисипалитети Неапол .

Вай бори аввал соли 1909 ба палатаи вакилони Подшоҳии Итолиё интихоб шуда буд. Солҳои 1913, 1919 ва 1921 боз вакил интихоб шуд.

Аз 27 ноябри соли 1913 то 19 марти соли 1914 — котиби давлатии Вазорати мустамликаҳо.

Аз 19 январ то 23 июни соли 1919 — котиби давлатии Вазорати молия.

Аз 26 июни соли 1920 то 7 апрели соли 1921 ва аз 11 июни соли 1921 то 25 январи соли 1932 — раиси Палатаи вакилҳои Подшоҳии Итолиё.

Баъди ба сари ҳокимият омадани фашистон фаъолияти сиёсиро бас кард. Шоҳ Виктор Эммануили III соли 1929 ӯро сенатор таъин кард. Аммо, Энрико де Никола ҳеҷ гоҳ дар ҷаласаҳои Сенат иштирок накардааст. Аз 27 декабри соли 1929 то 19 январи соли 1934 — аъзои комиссияи Суди Олӣ ва аз 17 апрели соли 1939 то 28 январи соли 1940 . — аъзои комиссияи оид ба корҳои дохилӣ ва адлия.

Дар соли 1943, пас аз сарнагун кардани режими фашистӣ, ӯ яке аз миёнаравҳои бонуфуз дар раванди интиқоли қудрат ба писари шоҳ шоҳзода Умберто гардид.

Баъди эълони ҷумҳурӣ дар соли 1946 Ассамблеяи конститутсионӣ ӯро сардори муваққати давлат интихоб кард . Дар даври аввали овоздиҳӣ 28 июни соли 1946 де Никола 80 % овозҳоро гирифт.

Аз 28 июни соли 1946 то 31 декабри соли 1947 — сардори муваққати давлат.

25 июни соли 1947 вай ба сабаби бад шудани саломатӣ истеъфо дод. Аммо рӯзи дигар Ассамблеяи конститутсионӣ ӯро дубора раҳбари муваққати давлат интихоб кард .

1 январи соли 1948, баъди эътибор пайдо кардани Конститутсияи Итолиё, вазифаи де Никола расман «Президенти Ҷумҳурии Итолиё» маълум гардид. Вай баъдтар таклифи дар интихоботи оянда дар мохи май соли 1948 пешбарй кардани президентро рад кард.

Аз 11 майи соли 1948 — сенатори якумрӣ (ҳамчун президенти аввалини давлат).

Аз 28 апрели соли 1951 то 24 июни соли 1952 — раиси сенати Ҷумҳурии Итолиё.

Аз 15 декабри соли 1955 то 26 марти соли 1957 — судяи Суди конститутсионии Ҷумҳурии Итолиё ва аз 23 январи соли 1956 то 26 марти соли 1957 . — раиси ҳамин суд.

Вай 1 октябри соли 1959 дар Торре дел Греко вафот кардааст.

Мукофотҳо

• Салиби Калон дар занҷири ордени Хизматҳои шоистаи Ҷумҳурии Италия (5 июни 1956)
• Салиби бузурги ордени муқаддасон Морис ва Лазар (9 апрели 1922)
• Фармондеҳи ордени муқаддаси Морис ва Лазар (18 январи 1914)
• Фармондеҳи ордени тоҷи Италия (10 сентябри 1912)
• Афсари ордени тоҷи Италия (28 июли 1911)
• Дорандаи ордени тоҷи Италия (17 марти 1907)

Пайвандҳо

• Тарҷумаи ҳол дар вебсайти Сенати Итолиё Бойгонӣ шудааст 10 феврали 2013  сол. бойгонӣ шудааст(ит.)
• Тарҷумаи ҳол дар вебсайти Президенти Ҷумҳурии Итолиё бойгонӣ шудааст(ит.)