Қазо (арабӣ: قضا) намозрӯза) қазо кардан ба ҷо овардани намоз ё рӯза пас аз гузаштани вақти он, аз муҳлати шаръӣ дертар ба ҷо овардани намозу рӯза.

Сарчашма вироиш

Фарҳанги забони тоҷикӣ (иборат аз 2 ҷилд) Ҷ.2 П–Ҷ./Дар зери таҳрири М.Ш.Шукуров, В.А.Капранов, Р.Ҳошим, Н.А. Маъсумӣ. – Москва 1969, - c. 667