Қозӣ (шариат)
Қозӣ (ар. قَاضِي) — қозӣ дар шариати исломӣ касест, ки тибқи аҳкоми исломӣ ҳукм мекунад. Қозӣ аз ҷониби ҳоким таъин мешавад, салоҳияти қозӣ ба таври анъанавӣ тамоми масъалаҳои ҳуқуқии мусулмониро дар бар мегирад.
Таърих вироиш
Аввалин қозӣ Умар ибни Хаттоб (асри VII) дар Мадина, Басра ва Куфа таъин карданд [1]. Пас аз ин дар шаҳру вилоятҳои калон ва дар маъракаҳои ҳарбӣ дар қӯшунҳо таъини қозиҳо оғоз гардид. Ин таъинотҳоро танҳо халифа метавонист анҷом диҳад.
Сулолаи Қарахониён барои мустаҳкам намудани қудрати худ ба қозиҳо, шайхҳо, муллоҳо ва дигар пешвоёни маънавии мусулмонон такя мекарданд.
Моҳияти мавқеъ вироиш
Эзоҳ вироиш
- ↑ Ислам. Энциклопедический словарь. М.: «Наука», Главная редакция восточной литературы, 1991. — 315 с. — ISBN 5-02-016941-2 — с.125.
При написании этой статьи использовался материал из издания «Казахстан. Национальная энциклопедия» (1998—2007), предоставленного редакцией «Қазақ энциклопедиясы» по лицензии Creative Commons BY-SA 3.0 Unported.