Ҳадиси Сақалин
ҳадиси Сақалин якӣ аз ҳадисҳои мутевотер паёмбар ислом аст.
انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی: کتاب الله فیه‌الهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنی‌انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما
— Аз Паёмбар ислом، манобиъ дар пойин зикр шуда
Тарҷума: «ман дар миёни шумои ду амонати нафис ва гаронҳо мигузорам якӣ китоби худо қуръон ва дигари Итрат ва аҳли байти худами. модом ки шумо ба ин ду дасти биёзид ҳаргиз гумроҳ нахоҳид шуд ва ин ду ёдгори ман ҳичгоҳ аз ҳами ҷудо намешаванди магар бар сари ҳавзи кусар.»
ҳамчунини ами салама аз паёмбар ислом ҳадисӣ бо ҳамчин мазмӯни ҳадиси сақалин нақл мекунад ки ваии гуфти : «АЛИ бо қуръон аст ва қуръон бо Али аст , онҳо аз ҳами ҷудои намешаванд то ӣнки дар ҳавз бар мани вориди шаванд».[1][2][3]
мйр ҳомид ҳусайн номи ин ашхосро овардааст. ҳамчунини сеҳат ҳадиси сақалин тавассути расолаи ки «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه» дар Миср дар чанд соли пеш дар мавриди ин ҳадӣс чоп кард ба исботи расида аст.[4]
ҳадиси сақалин аз мавориди ихтилофи Аҳли тасаннун ва ташайюъ аст . шиъӣон аҳли тасаннунро ба ин мавзӯ муттаҳам мекунанд ки пишвойи эшон , умар ибни хитоб бо қавли маърӯфи хеши «حسبنا کتاب الله»[5] ин ҳадиси набавиро зер по гузоштааст.
Маъноя Сақл вироиш
Сақл дар луғат ба маъноя бори сангин ва ганҷи аст.[6]
Манобиъ ҳадис Сақалин вироиш
дар бисёри аз китобҳои шиъӣ ва суннӣ ба ин ҳадис ишора шудааст. бархе аз манобеъ аҳли тасаннун ки ҳадӣси сақалин дар он оварда шуда иборатанд аз:
манобиъ би хат Порси ё Араби вироиш
- مستدرک حاکم، فصل «فضیلت اصحاب»، ج ۳، ص ۱۰۹، ۱۱۰، ۱۴۸، ۵۳۳، حاکم نوشته که این حدیث صحیح می‌باشد بر اساس نظر شیخین (بخاری و مسلم)
- سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۴۳۲
- مسند احمد بن حنبل، ج ۳، ص ۱۴، ۱۷، ۲۶، ۵۹، ج ۴، ص ۳۶۶، ۳۷۲-۳۷۰
- فضایل صحابه، احمد بن حنبل، ج ۲، ص ۵۸۵، حدیث ۹۹۰
- خصایص نسایی، ص ۲۱، ۳۰
- صواعق المحرقه، ابن حجر هیثمی، فصل ۱۱، بخش ۱، ص ۲۳۰
- کبیر طبرانی، ج ۳، ص ۶۳-۶۲، ۱۳۷
- کنزالعمال، متقی هندی، فصل اعتصام به حبل ا…ه ج ۱، ص ۴۴
- تفسیر ابن کثیر، ج ۴، ص ۱۱۳، زیر تفسیر آیه ۴۲:۲۳
- طبقات الکبری، ابن سعد، ج ۲، ص ۱۹۴، چاپ لبنان
- الجمیع الصغیر، سیوطی، ج ۱، ص ۳۵۳ و نیز در جلد ۲
- مجمع الزوائد، هیثمی، ج ۹، ص ۱۶۳
- فاتح الکبیر، بنهانی، ج ۱، ص ۴۵۱.
- جامع الاصول، ابن اثیر، ج ۱، ص ۱۸۷
- تاریخ ابن عساکر، ج ۵، ص ۴۳۶
- درالمنثور، حافظ سیوطی، ج ۲، ص ۶۰
- ینابیع المودة، قندوزی حنفی، ص ۳۸، ۱۸۳