Ҳазини Лоҳиҷӣ
Шайх Муҳаммадалӣ Ҳазини Лоҳиҷӣ (форсӣ: شیخ محمدعلی حزین; 1692[1], Исфаҳон — 1766[1], Банорас) — шоир, ориф ва донишманди форс-тоҷик.
| Таърихи таваллуд: | 1692[1] |
|---|---|
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 1766[1] |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | шоир, нависанда |
| Забони осор: | форсӣ |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Зиндагинома
вироишМуҳаммадалӣ Ҳазин дар соли 1103 ҳиҷрии қамарӣ дар Исфаҳон зода шуд. Ӯ аз табори Зоҳидиҳо ва наводагони Шайх Зоҳиди Гелонӣ аст. Аз устодони Ҳазин метавон ба Амир Сайид Ҳусайни Толиқонӣ ишора кард.
Ӯ ҷаҳонгард ва ҳамчунин донишманди ҷонваршинос буд. Вай ҳамчунин аз охирин шоирони бузурги сабки ҳиндӣ буд.
Ҳазин дар китоби таърихи худ ба номи «Зиндагии Шайх Ҳазин ба қалами худи ӯ» вазъи Исфаҳон дар замони ҳамлаи афғонҳо ва низ ишғоли Эрон ба василаи туркони Усмониро шарҳ медиҳад.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Encyclopædia Iranica (ингл.) / N. Sims-Williams, A. Ashraf, H. Borjian, M. Ashtiany — USA: Columbia University, 1982. — ISSN 2330-4804