Ҷалолуддини Давонӣ
(Тағйири масир аз Ҷалолуддини Даввонӣ)
Аллома Ҷалолуддин Муҳаммади Давонӣ (форсӣ: علامه جلالالدین محمد دوانی; 1426[1], Давон[d], устони Форс ё шаҳристони Козирун, устони Форс — 12 октябр 1502, Давон[d], устони Форс ё шаҳристони Козирун, устони Форс) — мутакаллим, ориф, сӯфӣ, ҳаким ва донишманди форс-тоҷик, муаллифи «Исботи воҷиби қадим», «Халқу-л-афъол» ва «Нуру-л-ҳидоя».
Ҷалолуддини Давонӣ | |
---|---|
Иттилооти инфиродӣ | |
Касб, шуғл: | шоир, файласуф, ориф, қозӣ |
Таърихи таваллуд: | 1426[1] |
Зодгоҳ: | |
Таърихи даргузашт: | 12 октябр 1502 |
Маҳалли даргузашт: | |
Кишвар: | |
Эътиқод: | суннӣ ва ашъарӣ[2] |
Самти фаъолият: | фалсафа |
Вироиши Викидода |
Эзоҳ вироиш
- ↑ 1.0 1.1 Routledge Encyclopedia of Philosophy (ингл.) / E. Craig — Routledge, 1998.
- ↑ https://books.google.fr/books?id=KjYkDQAAQBAJ&pg=PT188 — С. 188.