Ҷомеаи шаҳрвандӣҷомеаест, ки дар он шаклҳои гуногуни моликият ва намудҳои фаъолияти иқтисодӣ, ҳама замина барои ташвиқи қоидаҳои ғоявӣ (шаҳрвандон метавонанд оэодона афкори худро изҳор иамоянд, барои паҳн кардани ақидаҳои худ иттиҳодияҳои гуногун, аз ҷумла, иттиҳодияҳои сиёсӣ барпо намоянд), инчунин ягонагии муайяни манфиати фардӣ ва ҷамъиятӣ (дастаҷамъӣ) вучуд дорад. Чй тавре ки ҷомеа ба ҳар як узви худ гамхорӣ зоҳор мекунад, инчунин фард ҳам манфиатҳои ҷомеаро эҳтиром менамояд.

Дар Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон мафҳуми ҷомеаи шаҳрвандӣ бевосита ифода наёфта бошад ҳам, дар он баъзе нишонаҳои ба ҷомеаи номбурда хос инъикос ёфтаанд (масалан, дар дебоча дар хусуси бунёди ҷомеаи адолатпарвар, дар моддаи 8 дар он хусус сухан меравад, дар Тоҷикистон ҳаёти ҷамъиятӣ дар асоси равияҳои гуногуни сиёси ва мафкуравӣ инкишоф меёбад, дар моддаи 12 дар он хусус сухан меравад, ки асоси иқтисодии Тоҷикистонро шаклҳои гуногуни моликият ташкил медиҳад). Хулоса, ҷомеаи шаҳрвандиро ҳамчун таъмини сатҳи муайяни ҳолати иқтисодӣ, иҷтимоӣ, ташкилй, равонӣ, ахлоқӣ, байнифардӣ ва иттилоотии ҷомеа фаҳмидан мумкин аст.[1]

Нигаред низ вироиш

Эзоҳ вироиш

  1. Фарҳанги истилоҳоти ҳуқуқ / Зери таҳрири Маҳмудов М.А. — Душанбе: ЭР-граф, 2009. — с. 563