Абду́л Муи́с (индон. Abdoel Moeis; 3 июли 188317 июни 1959) — қаҳрамони миллии Индонезия, нависанда, рӯзноманигор ва тарҷумони индонезигӣ. Яке аз иштирокчиени ҷунбиш барои истиқлоли Индонезия аз Нидерландия.

Абдул Муис
индон. Abdoel Moeis
Таърихи таваллуд: 3 июл 1883(1883-07-03)
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 17 июн 1959(1959-06-17) (75 сол)
Маҳалли даргузашт:
Шаҳрвандӣ (табаият):
Навъи фаъолият: рӯзноманигор, сиёсатмадор, нависанда
Забони осор: Забони индонезӣ
Ҷоизаҳо:
 Парвандаҳо дар Викианбор

Зиндагинома вироиш

Дар Сунгаи-Пуари Суматраи Ғарбӣ ба дунё омадааст. Мактаби олии тиббии Ҷакартаро хатм кардааст.

Абдул Муис яке аз роҳбарони нахустин ташкилоти оммавии индонезиягии «Шарикати ислом» буд. Романи Абдул Муис «Тарбияи нодуруст» (1928) яке аз муҳимтарин асар дар адабиёти индонезиягӣ ба шумор меравад. Дар ин асар Абдул Муис нодуруст фаҳмидани маданияти Ғарбро аз ҷониби баъзе ҷавонон тасвир намудааст. Мавзӯи дигари роман танқиди таъқиби нажодӣ мебошад. Ба қалами Абдул Муис инчунин романҳои «Сурапати» (1951), «Роберт, писари Сурапати» (1953) тааллуқ доранд. Асари панду ахлоқии «Бахтиёрнома»-ро, ки аз адабиёти форс-тоҷик ба адабиёти индонезиягӣ гузашта, ба забони малайӣ тарҷума шуда буд, бо таҳриру тавзеҳот ба табъ расонидааст. Ба забони малайӣ асарҳои нависандагони машҳури дунё – Сервантес, Марк Твен ва дигаронро тарҷума кардааст.

Соли 1959 аз олам даргузашта, дар шаҳри Бандунг дафн шудааст.

Китобшиносӣ вироиш

Романҳо вироиш

Эзоҳ вироиш

Пайвандҳо вироиш

Сарчашма вироиш