Сураи Ал Исро

Ал Исро (араб. الإسراء — Исро ва Меъроҷ) — ҳабдаҳум сураи Қуръон. Сура дар Макка нозил шудааст ва иборат аз 111 оят аст.

Сура —
Маънои ном	Исро ва Меъроҷ
Номҳои дигар	«Бону Исроил»
Гурӯҳбандӣ	Маккӣ
Тартиби нозил	50
Омор
Рақами сура	17
Шумораи оятҳо	111
Ҷузъ	15
Ҳизб	29—30
Шумораи рукӯъ	12
Шумораи саҷда	1 (оят 109)
Шумораи калима	1533
Шумораи ҳарф	6460
Сураи гузашта	Сураи Ан Наҳл
Сураи раванд	Сураи Ал Каҳф
Тарҷумаҳо	QuranAcademy.org Koran.IslamNews.ru

Мундариҷа

Ин Қуръонро ба ҳақ нозил кардаем ва ба ҳак нозил шудааст ва туро нафиристодем, магар он ки хушхабар диҳӣ ва битарсони. Ва Қуръонро ба тафориқ (ҷудо-ҷудо) нозил кардем, то ту онро оҳиста-оҳиста ва андак-андак бар мардум бихонӣ ва нозилаш кардем, нозил кардане ба камол. Бигӯ; «Хоҳ ба он имон биёваред ё имон наёваред, онон, ки аз ин пеш дониш омӯхтаанд, чун Қуръон барояшон тиловат шавад, саҷдакунон бар рӯй дармеафтанд (Саҷда) ва мегӯянд: «Пок аст Парвардигори мо. Ваъдаи Парвардигори мо анҷом ёфтанист». Ва ба рӯ дармеафтаид ва мегирянд ва бар хушӯъашон (шикастагиашон) афзуда мешавад. Бигӯ: «Чӣ Оллоҳро бихонед, чӣ Раҳмонро бихонед, ҳар кадомро, ки бихонед, номҳои некӯ аз они Ӯст». Садоятро ба намоз баланд макун ва низ садоятро ба он паст макун ва миёни ин ду роҳе интихоб кун. Бигӯ; «Шукр Худоро, ки фарзанде надорад ва Ӯро шарике дар мулк нест ва ба нотавонӣ наяфтад, то ба ёрӣ муҳтоҷ шавад. Пас Ӯро такбир гӯй, такбире шоиста! Қуръон 17:105—111 (Оятӣ)

Сарчашма

• Сураи Ал Исро — мақола аз донишномаи Исломӣ Islamist.ru.

Сураи қаблӣ: Ан Наҳл

Сура 17 — Матни арабӣ

Сураи баъдӣ: Ал Каҳф