Ардашери III
Ардашери III (порсии бостон: 𐎠𐎼𐎫𐎧𐏁𐏂𐎠; юн.-қад. Ἀρταξέρξης; 425 то м. — 1 август 338 то м., Бобил) — подшоҳи Ҳахоманишӣ (359—338 пеш аз мелод), писари Ардашери II.
| юн.-қад. Ἀρταξέρξης лот. Artaxerxes | |
 | |
| Таваллуд | 425 то м. |
| Даргузашт |
1 август 338 то м. |
| Мадфан | |
| Дудмон | Ҳахоманишиён |
| Падар | Ардашери II[1] |
| Модар | Stateira[d] |
| Ҳамсар | Atossa[d] |
| Фарзандон | Ардашери IV, Parysatis II[d] ва Bistanes[d] |
| Эътиқод | маздаясно |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Ҳукмронӣ
вироишАрдашери III солҳои 359—338 то мелод ҳукмронӣ кардааст. Баъд аз марги Ардашери II бар тахт нишаст. Дар оғози подшоҳӣ шоҳзодагони хонаводаи шоҳиро аз миён бардошт, то дар оянда муддаие барои тоҷу тахт пайдо нашавад. Дар соли 344 то мелод Ардашери III тавонист Мисрро аз нав ба империяи Ҳахоманишиён ҳамроҳ кунад. Барои муқобила бар зидди Филиппи Мақдунӣ ба юнониён кумак намуд. Баъд аз кушта шудани Ардашери III писараш Аршак ба тахти шоҳаншоҳӣ нишаст.
Эзоҳ
вироиш- ↑ Любкер Ф. Artaxerxes (рус.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский, пер. А. Д. Вейсман, Ф. Гельбке, Л. А. Георгиевский, А. И. Давиденков, В. А. Канский, П. В. Никитин, И. А. Смирнов, Э. А. Верт, О. Ю. Клеменчич, Н. В. Рубинский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 163.
Адабиёт
вироиш- Ардашери III / Қ. Расулиён // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.