Аҳмад ибни Форис, Абулҳусайн Аҳмад ибни Форис ибни Закариё ибни Ҳабиби Қазвинӣ (форсӣ: احمد بن فارس‎; асри X, Аҳвоз1004[1], Рай[1]) — забоншинос, луғавӣ, муҳаққиқ, котиб, адиб ва шоири арабизабони эронитабор, муаллифи «ал-Муҷмал фӣ-л-луға», «Замму-л-хато фӣ-ш-шеър», «ал-Итбоъ ва-л-музоваҷа» ва «ан-Наврӯз».

Аҳмад ибни Форис
Таърихи таваллуд асри X
Зодгоҳ
Таърихи даргузашт 1004[1]
Маҳалли даргузашт
Кишвар
Пеша луғатшинос, муаррих, донишвар

Адабиёт

вироиш