|
| номи аслӣ =Мирзо Раҳимович Олимов
| тасвир =noimage.gif
| санаитаърихи таваллуд = [[18 июн]]и [[соли 1935]]
| зодгоҳ = [[ноҳияи Сӯх]]и [[Ҷумҳурии Узбекистон]]
| санаитаърихи маргдаргузашт =[[10 феврал]]и с.[[2001]]
| навъи фаъолият =[[табиб]]
}}
=== Муфассал ===
Дар яке аз деҳкадаҳои ноҳияи Сӯх, ки аҳолиаш саропо [[тоҷикон]] буданд, дар хонаводаи деҳқон - Олим саркор тифле ба дунё омад, ки номашро Мирзомуҳаммад ниҳоданд. Мирзо ҳангоме ба дунё омад, ки аҳволи иҷтимоии оилаашон хеле хароб буд, модараш аз ҳар чиҳат дар зиндагӣ азоб мекашид. Ин буд ки Мирзои хурдсол ҳанӯз хеле барвақт бори зиндагиро бар души худ гирифт. Дар он солҳо деҳкадаашон мактаби миёна надошт. Мирзо пас аз итмоми мактаби ҳафтсола ба шаҳраки Сӯх рафту дар интернат манзил гирифт. На ҳар кас кӯшиш мекард, ки мактаб хонад, вале Мирзо ҳанӯз барвақт дониста буд, ки дониш, хирад ва илм метавонад ӯро ба қуллаи мурод барад. Бо вуҷуди ин Мирзо пас аз хатми мактаби минёна таҳсилашро идома надод, ҳарчанд, ки аз ҷону дил мехост хонаду пизишк шавад. Шароити вазнини оилавӣ ӯро маҷбур намуд, ки баъди таҳсили мактаби миёна дар колхоз ба сифати подабон ба кор дарояду пеш аз ҳама зиндагии хонаашонро дуруст кунад. Пас аз як соли кор модараш ӯро намонда, хоҳиш кард, ки таҳсилашро давом диҳад. Ба нияти пизишк шудан соли 1953 ӯ роҳи пойтахти [[Тоҷикистон]]ро пеш гирифт. Дар мактаби олӣ хуб хонд. Соли 1959 вай Донишгоҳи тиббиро ба охир расонд. Табиби ҷавон бо умеди он, ки ба модараш наздик шавад, бисёр мехост ӯро ба Исфара ба кор фиристонанд. Рӯзи аввали ба маркази вилоят омаданаш ӯро ба [[ноҳияи Ашт]] ба кор таъинтаъйин карданд, вале аз чӣ сабаб бошад, ки баъди як-ду рӯз хушхабар расониданд, ки ӯро ба шаҳри [[Исфара]] ба кор таъинтаъйин карданд ва он марди фозил Нарзӣ Ҳайитов буду Мирзои ҷавонро ба сифати духтур ба кор гирифт. Мирзо Олимов бо тамоми вуҷудаш ба кор часпид. Меҳнатдӯстӣ ва соҳибтаҷрибагии ӯро ба назар гирифта, баъди шаш моҳи кораш ба ӯ хона доданд. Акнун ӯ тамоман Тоҷикистонӣ буд. Соли аввали кораш ӯро мудири дармонгохи шаҳр таъинтаъйин карданд. Шояд сифати кори баланди ӯ буд, ки баъдтар ба вазифаи муовини сардухтур оид ба корҳои табобатӣ пешбарӣ гардид. Вақте, соли 1964 Нарзи Ҳайитовро ба вазифаи мудури шуъбаи тандурустии шаҳр ба кор гузарониданд, ӯ ба ҷои худ Мирзо Олимовро сарпизишки беморхонаи марказии ноҳия таъинтаъйин намуд. Дар ин вазифа ӯ чор сол кор кард, ки имрӯзҳо аз он давра ба неки ёд мекунанд. Охирҳои солҳои 1967 шӯъбаи тандурустии ноҳия барҳам хӯрду Нарзи Ҳайитов боз ба вазифаи пештарааш баргашт. Мирзо Олимов мудири шӯъбаи бемориҳои дарунӣ таъинтаъйин гардид. Дар ин вазифа то соли 1975 кор кард. Мирзо Олимов ба ҷуз муоинаи беморон барои ташкили осоишгоҳ низ дар Исфара масъалагузорӣ кардааст. Ӯ бо маколаҳои илми ва масъалагузориҳояш собит месохт, ки дар [[Исфара]] шароити ташкил кардани осоишгоҳ аз ахамият холӣ нест. Аз соли 1975 то дами маргаш Мирзо Олимовро дар паи обод кардани "[[Зумрад]]" буд. [[10 феврал]]и с.[[2001]] баъди беморӣ инсони шариф, табиби варзидаи [[Тоҷикистон]] Мирзо Олимов дар синни 66 - солагӣ аз олам чашм пӯшид. Мирзо Олимов борҳо ба мақомотҳои шаҳриву вилоятӣ вакил интихоб шуда, баҳри пешрафти зиндагии мардуми Исфара ҳамчун намояндаи мардум хизмат кардааст. Хизматҳои бузурги Мирзо Олимов имрӯз дар ёди ҳамагон ҳаст. Ҳар субҳу шом аз назди қабри хоксоронаи ӯ, ки дар даромадгоҳи осоишгоҳ ҷой гирифтааст, мегузаранду ёди некашро бо дуо ба хотир меоваранд. Номи чунин инсони созанда, ташаббускори фозил ҳамеша дар дилу дидаи халқ боқӣ хоҳад монд.
== Асосгузори осоишгоҳи [[Зумрад]] ==
|
