'''Асҳóби Суффá''' ([[Забони арабӣ|арабӣ:]] '''أصحاب صُفَّة''' аз асҳоб ва суффа – айвон), гурӯҳе аз ёрон ва саҳобагони [[Расули АкрамХудо (с)|Расули Акрам (ﷺ)]], ки пас аз ҳиҷрат худро барои омӯзиши таълимоти ислом ва хидмат дар роҳи Худо фориғ сохтанд ва қисме аз онҳо то поёни ҳаёти Пайғамбар (с) ба бинои манзиле напардохтанд. асриАсҳоби санг-росуффаро асосан муҳоҷироне ташкил медоданд, ки молу дороӣ ва хонаҳои худро дар Макка раҳо ва ба Мадина ҳиҷрат карда буданд. Ба онҳо мусулмонони дигаре низ аз қабилаҳои дуру наздик ҳамроҳ гаштанд. Пайғамбар (сﷺ) барои нишаст ва шабгузаронии онҳо дар шим. шарқии масҷиди худ суффаи болопӯшидае бино карда, онҳоро ба гунаи хос мавриди навозиш ва дастгириҳои моддӣ қарор дода буд, то замоне, ки тадриҷан баъзеҳо соҳиби зан ва манзил гардида, суффаро тарк мекарданд. Аз ин ҷиҳат адади онҳо каму зиёд мешуд. Аз сӯи дигар, ташкили чунин суффа дар оғози ташаккули ислом намунае аз кафолати иҷтимоӣ барои сарпаноҳии муваққатии одамони беманзил буд. Бо беҳ шудани шароити молию манзилии мусулмонон дар замони хулафои рошид он дигар идома дода нашуд.
Абуҳурайраи Давсӣ (601–679) яке аз асриасҳоби сангсуффа буд, ки дар миёни бештар аз сад ҳазор саҳоба аз ҳама ҳадиси зиёдтар (5374 ҳадис) аз он Ҳазрат (сﷺ) ривоят кардааст. Дар шаъни асриАҳли сангсуффа ояте (Қуръон: 2:273) нозил шуда ва эшонро наздиктарин ёрони Расули Акрам (сﷺ) хондааст. «Аҳли суффа меҳмонони ислом буданд, ки маъвое надоштанд. Вақте барои Расули Худо (сﷺ) садақае меомад, онро барои эшон мефиристод ва чизе аз он намегирифт ва вақте ҳадяе меомад, аз он чизе мегирифт ва боқиро барои онҳо мефиристод» (Саҳеҳи Бухорӣ, 6452).
