Габриэли, Франческо
Франческо Габриели (итол. Francesco Gabrieli; 27 апрел 1904, Рум — 13 декабри 1996, ҳамон ҷо) — шарқшиноси итолиёӣ, исломшинос, пажӯҳишгари таъриху тамаддуни кишварҳои араб.
 | |
| Таърихи таваллуд | 27 апрел 1904[1][2][3] |
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | 13 декабр 1996[1][2][3] (92 сол) |
| Маҳалли даргузашт | |
| Кишвар | |
| Фазои илмӣ | исломшиносӣ[d] |
| Ҷойҳои кор | |
| Ҷоизаҳо | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
.svg){kind=small}
_crowned.svg){kind=small}
Зиндагинома
вироишДонишгоҳи шаҳри Румро хатм карда, солҳои 1928-35 дар Донишномаи Итолиё ҳамчун муҳаррир кор кардааст. Солҳои 1935-38 устоди Донишгоҳи Шарқи шаҳри Неапол ва солҳои 1938-79 профессор расмии забону адабиёти араб дар донишгоҳи Рим. Таълифоти ӯ «Халифа Маъмун ва алавиҳо» («Al-Mamun e gli Alidi», 1929), «Сафарҳои Синдбод» («Viaggi di Sindibad», 1943), «Таърих ва тамаддуни мусулмонон» («Storia e civiltа musulmane», 1947), «Аз ҷаҳони ислом» («Dal mondo dell’Islàm», 1954) «Аъроб» («Gli Arabi», 1957), «Муҳаммад ва футуҳоти бузурги араб» («Maometto e le grandi conquiste arabe», 1967) ва ғ. пиромуни мамолики ислом, таъриху тамаддуни исломӣ ва фарҳангу таъриху забону адабиёти араб пураҳаммиятанд. Г. ба забону адабиёти форсӣ низ мароқ дошт ва аз ҷумла «Рубоиёти Умари Хайём»-ро («Le Rubaiyyàt di Omar Khayyàm», 1944) мунташир намуд.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 Bibliothèque nationale de France идентификатор BNF (фр.): платформаи додаҳои боз — 2011.
- ↑ 2.0 2.1 Энциклопедия Брокгауз (нем.)
- ↑ 3.0 3.1 Babelio (фр.) — 2007.
Сарчашма
вироиш- Габриэли Франческо // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.