Абулқосими Қумӣ ибни Муҳаммад, маъруф ба Мирзои Қумӣ (форсӣ: میرزای قمی‎; 1739[1], Darreh Bagh, Azna[d], Устони Луристон1816, Қум) — фақеҳ, муҷтаҳиди шиъа, усулӣ, шоир, хушнавис ва донишманди эронӣ.

Мирзои Қумӣ
Иттилооти инфиродӣ
Касб, шуғл: фақеҳ, нависанда, омӯзгор, шоир
Таърихи таваллуд: 1739[1]
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 1816
Маҳалли даргузашт:
Маҳалли дафн:
Кишвар:
Эътиқод: ислом[2] ва шиъаи дувоздаҳимомӣ[2]
Устодон: Muhammad Baqir Behbahani[d]
Шогирдон: Муллоаҳмади Нароқӣ[d] ва Hassan Qaftan[d]
Вироиши Викидода

Зиндагинома

вироиш

Пас аз таҳсили улуми давр дар Ироқ ба Қум баргашт ва дар ин ҷо зиндагиву эҷод мекард. Ба ду забон — форсиву арабӣ оид ба фиқҳ, калом, ҳикмат, маонӣ ва ғ. асарҳои бисёри манзуму мансур эҷод кардааст. Яке аз асарҳои манзумаш — «Саволу ҷавоби Мирзои Қумӣ» дар замони зиндагии муаллиф шуҳрат ёфта буд. Рисолаҳои Абулқосими Қумӣ «Қавонин», «Ғаноим», «Муршиду-л-авом» то ҳол аҳамияти худро гум накардаанд ва мавриди омӯзиши олимони эронӣ қарор доранд. Аз Абулқосими Қумӣ девони ашъор шомили 5 ҳазор байт боқӣ мондааст.

  1. 1.0 1.1 арабская Википедия — 2003.
  2. 2.0 2.1 (unspecified title)ISBN 9645662281

Адабиёт

вироиш