Мураққаъ

Мураққаъ (ар. مرقّع‎) — либоси пашминаи сӯфиёнро гӯянд, ки марҳилаҳои ғуру сафоро тай кардааанд. Мураққаъро маъмулан пироҳани вафои сӯфиён меномидаанд. Аз ин рӯ, муриде бояд мураққаъ мепӯшид, ки ҳамаи фарозу нишеби тариқатро тай карда, завқи аҳволро чашида бошад. Мураққаъ аксаран ранги кабуд дошт.

Эзоҳ

Сарчашма

Абдулҳусайни Зарринкӯб. Ҷустуҷу дар тасаввуфи Эрон. — Д.: Ирфон, 1992. — С. 374. — 398 с.

Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед.
Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад.