Нажоди помиру фарғонагӣ
(Тағйири масир аз Нажоди Помиру Фарғонагӣ)
Нажоди Помиру Фарғонагӣ — нажоди аз ҳама шарқии нажоди аврупоӣ ба ҳисоб меравад, ки асосан мардумони дар Осиёи Миёна умр ба сар мебаранд.
Олимони ҷаҳон, шакли инкишофёбии биологии мардуми тоҷикро ба гурӯҳҳои Помиру-Фарғона[1] ва Баҳри Миёназамин, ки дар дохили нажоди Аврупоӣ дохил мешаванд, ҷой кардаанд.
Дар донишномаи Брокгауз ва Эфрон, ки дар асри XIX ба нашр омадааст, дар бораи шакли зоҳирии тоҷикони кӯҳистон, чунин нависта шудааст:
- «Тоҷикони кӯҳистон, бисёр қашоқ ҳастанд валек аз ҷиҳати шакли зоҳири, шакли халқҳои бостонии эрониёнро ҳифз карданд. Бисёри онҳо қади миёна ё ин ки баланд, рӯи зебои байзавӣ, чашмони кушоди рангаш қаҳвагӣ ва кабуд, бинии рости зебо баъзе вақт уқобшакл, пешонии васеъ, мӯйҳои сиёҳ, қаҳваранг ва малла доранд.[2]»
|
|
|
| Духтарчаи тоҷики Зарафшонӣ аз деҳаи Дар-Дар | Бонуи тоҷик аз шаҳри Хуҷанд | Кудакони Бадахшон |
Эзоҳ
вироиш- ↑ Народы мира. Историко-этнографический справочник. Главный редактор Ю.В. Бромлей. Москва. Советская энциклопедия. 1988 (рус.)
- ↑ Тоҷикони кӯҳистон/ Доиратулмаорифи Брокгауз ва Ефрон(рус.)
|
Ин мақолаи хурд аст. Бо густариши он ба Википедия кӯмак кунед. Дар сурати имкон ин ёддошт бояд дақиқтар ҷойгузин шавад. |