Нодин Гурдимер (англ. Nadine Gordimer; 20 ноябр 1923[1][2][3][…], Спрингс[d], устони Тронсфол[d], Иттиҳодияи Африқои Ҷанубӣ[d][5]13 июл 2014[4][1][2][…], Йоҳаннесбург[6]) — нависандаи ингисизабон ва ходими сиёсии Африқои Ҷанубӣ.

Нодин Гурдимер
англ. Nadine Gordimer
Таърихи таваллуд: 20 ноябр 1923(1923-11-20)[1][2][3][…]
Зодгоҳ:
Таърихи даргузашт: 13 июл 2014(2014-07-13)[4][1][2][…] (90 сол)
Маҳалли даргузашт:
Шаҳрвандӣ (табаият):
Навъи фаъолият: шоир, нависанда, румоннавис, намоишноманавис, қиссанавис, scientific editor, насрнавис
Солҳои эҷод: аз 1939
Жанр: румон, румони кӯтоҳ ва қисса[d]
Забони осор: инглисӣ[1][7]
Ҷоизаҳо:
 Парвандаҳо дар Викианбор
Логотипи Викигуфтовард Гуфтовардҳо дар Викигуфтовард

Зиндагинома вироиш

Хатмкардаи донишгоҳи Ёҳаннесбург; дар донишгоҳҳои ИМА таърихи адабиёту ҳунарро дарс медод. Аз наврасӣ ба навиштан пардохт ва нахустин ҳикояаш «Эй фардо, баргард» дар маҷаллаи «Форум» (1939) ба табъ расид. Дар маҷмӯаи ҳикояҳои «Рӯ ба рӯ» (1949), «Забони ширини мор» (1952), «Шаш фут аз деҳкада» (1956) таъсири модернизм (М. Пруст, В. Вулф ва дигарон) ба назар мерасад. Дар ин ҳикояҳо муноқишаҳои равоние тасвир карда шудаанд, ки дар партави онҳо воқеияти опортеид (табъизи нажодӣ) ҳувайдост. Дар романҳои «Рӯзҳои фиребанда» (1953), «Сарзамини бегонагон», «Охирин дунёи буржуазӣ» (1966) ба буҳрон дучор омадани ғояҳои либерализми сафедпӯстон инъикос ёфтааст. Романҳои дигари Г. «Меҳмони фахрӣ» (1970), «Духтари Бургер» (1979), «Хонаводаи Жулия» (1981) шомили эътироз аз сиёсати давр мебошанд. Дар онҳо нигориши лирикию психологӣ нисбат ба таҳкивӣ ва ҳамосӣ камтар аст. Дорандаи мукофоти Нобел (1991).

Эзоҳ вироиш

Сарчашма вироиш