Ибни Бибӣ
(Тағйири масир аз Носируддин ибни Бибӣ)
Ибни Бибӣ (форсӣ: ابن بیبی), Амир Носируддин Ҳусайн ибни Муҳаммад (асри XIII, Нишопур ё Гургон — 1285[1]) — таърихнигор ва рӯйдодноманависи форс-тоҷики аҳди Салҷуқиёни Рум, писари Бибӣ Мунаҷҷима[2] ва муаллифи «ал-Авомиру-л-олия фӣ-л-умуру-л-олия».
| Таърихи таваллуд | асри XIII |
|---|---|
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | 1285[1] |
| Кишвар | |
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 Encyclopædia Iranica (ингл.) / N. Sims-Williams, A. Ashraf, H. Borjian, M. Ashtiany — USA: Columbia University, 1982. — ISSN 2330-4804
- ↑ Tahsin Yazici. EBN BĪBĪ, NĀṢER-AL-DĪN ḤOSAYN(англ.). iranicaonline.org. Encyclopaedia Iranica Foundation. 31 августи 2023 санҷида шуд.