Олуболу

Олуболу, олучабандак, олуча (лот. Prúnus cérasus) — дарахт ё буттаест аз настараниҳо; меваи маъмул.

Олуболу
Табақабандии илмӣ
Домен: Эукариотҳо Олам: Наботот Шоха: Гулдорон Синф: Дупаллаиҳо Забартартиб: Rosanae Тартиб: Настарангулҳо Оила: Настараниҳо Зероила: Олуиҳо Триба: Amygdaleae Juss., 1789 Ҷинс: Олу Зерсарда: Олуболу
Номи байнулмилалии илмӣ
Prunus subgen. Cerasus (Mill.) A.Gray, 1856
Таксонҳои хоҳар
Cerasus Laurocerasus
Сомонашиносӣ дар Викигуна Тасвирот дар Викианбор ITIS   24773 NCBI   140311 EOL   242597 GRIN   t:20151 IPNI   729574-1 TPL   rjp-696

Тавсифоти гиёҳшинохтӣ

Баландиаш 3—7 метр. Пӯстлохи танааш ашҳабии тирагун ё сиёҳтоб, баргаш думчадори байзашакл ё дарозрӯя (дарозиаш 6—8 сантиметр, бараш 4—5 сантиметр), дандонадор, бемӯяк, думчааш (дарозиаш 1,5—2 сантиметр) сермӯяк, хушагулаш чатракшаклн 1—4 гула, гулаш сафед (диаметраш 2,5—3 сантиметр), мевааш сурх, мудаввар, сершираи донакдор, таъмаш турш. Моҳи апрел мешукуфад; мевааш июл мепазад.

Олуболуи худрӯй маълум нест. Тахмин мекунанд, ки олуболуро аз соҳилҳои баҳри Сиёҳи Қафқоз ё Қрим ба Рум бурдаанд. Дар асри 1 милод аллакай дар аксар кишварҳои Аврупо парвариш мекарданд.

Дар Тоҷикистон бештар навъҳои самарқандӣ, пешпазак, Олуболуи сиёҳ, майдаяк ва ғайра маъмул шуда­аст.

Корбурд

Олуболуро асосан барои омода кардани мураббо, консерв, кисел, май, шар­бат, обмева ва барои тархӯрӣ истифода мебаранд. Гули олуболу сершахд аст. Аз як гектар олуболузор занбӯри асал то 75 килограмм асали хушсифат тайёр мекунад.

Адабиёт

• Олуболу // Муҳит — Плеханов. — Д. : СИЭСТ, 1984. — (Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир А. С. Сайфуллоев ; 1978—1988, ҷ. 5).