Руд (аз санскр.), сози мусиқии тории қадима буда, дар асрҳои 9-10 сози удро ҳам руд меномиданд. Масалан Фирдавсӣ дар «Шоҳнома» рудро чунин номидааст:

Суханҳои Рустам ба ною ба руд,
Бигуфтанд бар паҳлавонӣ суруд.

Баъдтар дар Шарқи Миёна ва Наздик ба ҷои руд номи удро ( забони арабӣ) истифода мебурдагӣ шуданд.[1]

Адабиёт

вироиш
  1. Энсиклопедияи адабиёт ва санъати тоҷик Ҷ.3- Душанбе,2004