Соёти Наво
Соёти Наво (арманӣ. Սայաթ-Նովա ; гурҷӣ: საიათ-ნოვა ; озарбойҷонӣ: Саjат Нова/Sayat Nova [5]; форсӣ: سایاتنووا ар. سايات نوفا тахаллусаш Ҳарутиюн Сайёдиян (арманӣ. Հարութիւն Սայադեան) (14 июн 1712[1][2][3], Тифлис[4] — 22 ноябр 1795[1][2], Haghpat[d]) — шоир ва сарояндаи арманӣ, устоди лирикаи ишқӣ.
| арманӣ. Սայաթ-Նովա гурҷӣ: საიათ-ნოვა озарбойҷонӣ: Sayat Nova форсӣ: سایاتنووا | |
 | |
| Ном ба ҳангоми таваллуд: | арманӣ. Արութին Սայադյան |
| Таърихи таваллуд: | 14 июн 1712[1][2][3] |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 22 ноябр 1795[1][2] (83 сол) |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Шаҳрвандӣ (табаият): | |
| Навъи фаъолият: | шоир, оҳангсоз, овозхон, ошиқ |
| Забони осор: | арманӣ, озарбойҷонӣ ва гурҷӣ |
| sayat-nova.am | |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Дар имтидоди зиёда 150 сол ҳаёт ва фаъолияти шоири маъруф мавзӯи баҳси нависандагон, забоншиносон, таърихшиносон ва файласуфон мебошад. Бо вуҷуди ин, бисёр ҳолатҳо ва ҷузъиёти муҳимми ҳаёти ӯ то ҳол дақиқ ва омӯхта нашудаанд.
Зиндагинома
вироишНасаб
вироишМуҳаққиқон санаҳои гуногуни таваллуди шоирро қайд мекунанд — 1712, 1717, 1722 [6] . Бино ба пешниҳоди аввалин муҳаққиқи ҳаёт ва осори ӯ Геворк Ахведиян, ӯ соли 1712 таваллуд шудааст.
Саёти Наво дар оилаи косиби камбағал таваллуд шудааст[7], ки дар таъмид ӯ номи Артуюн Саядиянро гирифт. Падари ӯ Махтеси Карапет Саядиян дар солҳои ҷавонии худ дар Ҳалаб зиндагӣ мекард ва модараш Соро, аслан аз Санахин (деҳае дар шимоли Арманистон, ки бо дайраи асримиёнагӣ маъруф аст), дар маҳаллаи Арманистони Тифлис — Авлабар ва баъд дар канори Арманистон зиндагӣ мекард. Падари Соёт шахси хеле эътиқодӣ буд: пешванди Махатеси дар номи ӯ маънои шахсеро дорад, ки Байтулмуқаддасро зиёрат кардааст.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 SNAC (ингл.) — 2010.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Find a Grave (ингл.) — 1996.
- ↑ 3.0 3.1 International Music Score Library Project — 2006.
- ↑ 4.0 4.1 Мкрян М. М. Саят-Нова // Краткая литературная энциклопедия (рус.) — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 6. — С. 694—695.
- ↑ АСЭ, 1984.
- ↑ П.Акопян, 1982.
- ↑ Мартиросян Е. Литературная энциклопедия. — М.: Худож. лит., 1937. — Т. 10. — С. 579—580.
Адабиёт
вироиш- Акопян П. Саят-Нова // Видные деятели армянской культуры (V—XVIII века). — Ереван, 1982.
- Брюсов V. Шеъри Арманистон. — М., 1916 .-- S. 59-64.
- Лавонян Г. Шумо дар он ҷо ҳастед — Саят-Нова, ҳаёт ва фаъолияти адабӣ
- Леонидзе. Ашуг Саят-нова. — Тифлис, 1930.(гурҷ.) (боркаш. )
- Макинцян P. Мақолаи муқаддимавӣ ба «Маҷмӯаи пурраи шеърҳо» Саят-Нова. — Эриван, 1932.
- Налбандян V. Саят Нова. — Ереван, 1987.
- Саркисян H. Саят Нова. — Ереван, 1963.
- Севак П. Хидмати халқ, сарояндаи муҳаббат // Забони адабии Арманистон. — 1963. — № 10. — С. 51-65.
- Севак П. Саятова Нова. — Ереван, 1969 (2. таҳрири 1987).
- Сурхатян. Марворидҳои адабӣ. — Тифлис, 1932. — Т. Ман.
- Сурхатян Саят-Нова // Нор-Ашхар. — 1922.
- Dowsett Ch. J. F. Sayat'-Nova: An 18th-century troubadour. A biographical and literary study. — Leuven: Peeters Publishers, 1997. — 505 p. — ISBN 978-9-068-31795-4.
- Sayat-Nova. Odes arméniennes : Edition bilingue français-arménien. — Paris, 2006.
- Антология на световната любовна лирика. — София, 1967.
- Сајат Нова // Азербайджанская советская энциклопедия. — B., 1984.