Хати Авесто
Хати Авесто «дин – дабира» ном дошт. Вай асосан, аз хати оромӣ сар задааст ва аз рост ба чап навишта мешуд. Шакли навишти ҳарфҳои авестоӣ ба ҳарфҳои паҳлавӣ монанд аст.
- Хати «виши дабира» - бо чунин хат асвот, оҳангҳо, аломату ишорот ва таъбири хобро сабт мекарданд.
- Хати «гушаки дабира» - ки бо он аҳдномаҳо, қитъаҳо, номаҳо, рамзҳо бар ангуштариҳо ва бар сиккаҳо менавиштанд.
- Хати «пораи гушак» ё «нимгушак»- ки аз 28 ҳарф иборат буда бо он ҳуҷчатҳои тиб, фалсафа навишта мешуд.
- Хати «шоҳи дариа», ки ихтисос ба подшоҳон ва хонадони шоҳаншо таълуқ доштааст.
- Хати «роз-сухрия», ки подшоҳон бо он номаҳоро барои пошоҳони миллати дигар менавиштанд таъллуқ доштааст.
 |
|
| Забонҳо | Забони авестоӣ ва порсии миёна |
| Таърихи сохт | 400 |
| Самти навишт | right-to-left[d][1][2] |
| ISO 15924 | Avst |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Нигаред низ
вироишАдабиёт
вироиш- Афсаҳов А., Қаҳҳоров Ҳ. Хат ва пайдоиши он.- Душанбе: Маориф, 1994.- С.32-34.
- Ахмедов Б., Юнусов А. Аз таърихи ихтирои хат. // Китобдор.- 2006.- №1.- С.17.
- Пиктография //Энсиклопедияи советии тоҷик. - Душанбе, 1984.- Ҷ.5.- С.509.
- Хат //Энсиклопедияи советии тоҷик. - Душанбе, 1987.- Ҷ.7.- С. 613-619
- Коғаз //Энсиклопедияи советии тоҷик. – Душанбе,1981.- Ҷ.З.- С. 498.
- Ахмедов Б. Китоб ва пайдоиши он // Китобдор.- 2007.- №1.- С.34-35.
- Матншиносӣ //Энсиклопедияи советии тоҷик. - Душанбе,1983.- Ҷ.4.- С.268.
- Манбаъшиносӣ //Энсиклопедияи советии тоҷик. - Душанбе, 1983.- Ҷ.4.- С. 177-178.
Адабиёт
вироиш- Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир А. С. Сайфуллоев. — Д. : СИЭСТ, 1978—1988.