Шоҳҷаҳон
Шаҳобуддин Муҳаммади Хуррам (форсӣ: شهابالدین محمد خرم), Шоҳҷаҳон (форсӣ: شاه جهان; 15 январ 1592[1], Қалъаи Лоҳур[d], Лоҳур, Имперотурии Муғул[d] — 22 январ 1666[2][1], Қалъаи Огра[d], Агра, Имперотурии Муғул[d]) — подшоҳи Ҳиндустон (1627—1658) аз сулолаи Темуриёни Ҳинд. Писари Нуриддин Ҷаҳонгир.
| форсӣ: شهابالدین مُحمَّد شاهجهان | |
.jpg) | |
| Таваллуд |
15 январ 1592[1] |
| Даргузашт |
22 январ 1666[2][1] (74 сол) |
| Мадфан | |
| Дудмон | дудмони Темурӣ |
| Падар | Ҷаҳонгиршоҳ[d] |
| Модар | Jagat Gosain[d] |
| Ҳамсар | Mumtaz Mahal[d], Izz-un-Nissa[d] ва Kandahari Begum[d] |
| Фарзандон | Parhez Banu Begum[d], Jahanara Begum[d], Dara Shikoh[d], Shah Shuja[d], Roshanara Begum[d], Аврангзеб, Murad Bakhsh[d] ва Gauhar Ara Begum[d] |
| Эътиқод | ислом |
 Парвандаҳо дар Викианбор | |
Шоҳҷаҳон сиёсати ҷангҷуёнаи падарашро давом дода, давлати Темуриёни Ҳиндро аз ҳисоби мулкҳои Ҳиндустони Ҷанубӣ, Афғонистон ва Эрони сафавӣ хеле васеъ кард. Ш. дар баробари забткориҳо ба ободонии мамлакат, ба бунёди иморатҳои пуршукуҳ ҷиҳати махсус додааст, ки Тоҷмаҳал, Лолқалъа, масҷидҳои Ҷомию Моти ва ғайра мисоли ин мебошанд. Соли 1657 дар вақти касалии Шоҳҷаҳон низоъу нифоқи байни шоҳзодагони темурӣ авҷ гирифта, султони Дакан Аврангзеб падараш Шоҳҷаҳонро дар қалъаи Агра ҳабс намуд, ки у соли 1666 дар он ҷо вафот кард. Баъди вафоти Шоҳҷаҳон пойтахти Ҳиндустон аз Агра ба Деҳлӣ кучонида шуд.
Эзоҳ Вироиш
Адабиёт Вироиш
- Шоҳиҷаҳон // Ховалинг — Ҷӯяк. — Д. : СИЭСТ, 1988. — (Энциклопедияи Советии Тоҷик : [дар 8 ҷ.] / сармуҳаррир М. Д. Диноршоев ; 1978—1988, ҷ. 8).