Абдуллоҳ ибни Масъуд
Абдулло́ҳ И́бни Масъу́д ибни Ғофил ибни Ҳабиби Ҳузалӣ (ар. عبد الله بن مسعود; ?, Макка — 650, ?) — яке аз саҳобаҳои наздики Муҳаммад (с). Куняаш Абуабдурраҳмон, Ибни Умми Абд ва Ибни Масъуд. Шашумин нафарест, ки дини исломро пазируфт ва аз ин рӯ ӯро Содиси Ситта (Шашуми шаш нафара) мегуфтанд.
| Абдуллоҳ ибни Масъуд | |
|---|---|
| араб. ар. عبد الله بن مسعود | |
 | |
| Иттилооти инфиродӣ | |
| Касб, шуғл: | қозӣ |
| Таърихи таваллуд: | 594 |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 653 |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Маҳалли дафн: | |
| Кишвар: | |
| Эътиқод: | ислом |
| Ҳамсар | Q20393085? |
| Ҷанг: | |
| Самти фаъолият: | фиқҳ ва тафсир |
| Шогирдон: | Анас ибни Молик |
Иттилооти иловагӣ |
|
| Лоиҳаҳои алоқаманд: |
 Викианбор |
 Вироиши Викидода | |
Зиндагинома
вироишМувофиқи ривоёт ӯ дар асари як муъҷиза, ки бо даст расонидани Пайғамбар (с) пистони барраи меши ҳанӯз бор нагирифта пури шир шуд, мусулмонӣ пазируфт ва аз он пас мулозими хидмати Пайғамбар (с) гардид. ӯро соҳиби наълайн, висода ва сивок (кафш, болиш ва мисвоки Пайғамбар (с) мехонданд. Абдуллоҳ нахустин касест, ки Қуръонро дар Макка ошкоро хонда ба гӯши мушрикон расонд. Абдуллоҳ зулҳиҷратайн (соҳиби ду ҳиҷрат) аст, зеро як бор ба Ҳабаша ва бори дигар ба Мадина ҳиҷрат кард ва дар ҳамаи ғазавоти Пайғамбар (с) ҳозир буд. ӯ яке аз ашараи мубашшара (даҳ ёри Пайғамбар (с), ки ба онон ваъдаи биҳишт фармуд) аст. Дар ҷанги Ярмук иштирок дошт. Ҳангоми вафот дар Мадина беш аз шаст сол умр дошт. Абдуллоҳ яке аз муфассирони машҳури асҳоби киром ва асосгузори мактаби тафсир дар Ироқ ба шумор меравад. Асоси таълимоти ҳалқаи Ҳаммод ибни Абусулаймон – устоди Имоми Аъзам ба ҳамин мактаби Абдуллоҳ мепайвандад.
Эзоҳ
вироиш- ↑ арабская Википедия — 2003.
Сарчашма
вироиш- А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — 608 с. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.