Абдуррашиди Таттавӣ
Абдуррашиди Таттавӣ (форсӣ: عبدالرشید تتوی; Сайид Абдуррашид ибни Абдулғафур ал-Ҳусайнӣ ал-Маданӣ ат-Таттавӣ; ? — 1666) — фарҳангнавис ва шоири[1] форсизабони Ҳиндустон.
| Сайид Абдуррашид ибни Абдулғафур ал-Ҳусайнӣ ал-Маданӣ ат-Таттавӣ | |
| Таърихи даргузашт: | 1666 |
| Навъи фаъолият: | луғатнавис |
Зиндагинома
вироишДар шаҳри Таттаи иёлоти Синди Покистон таваллуд ёфта ба камол расидааст. Абдуррашиди Таттавӣ замони салтанати Шоҳиҷаҳон (ҳукмронии 1627 — 58) ҳаёт ба сар бурдааст. Ба қалами Абдуррашиди Таттавӣ ду фарҳанги тафсирии забони арабӣ: «Мунтахабу-л-луғот» (1635), «Рисолаи муарработ» ва луғати машҳури тафсирии форсӣ бо номи «Фарҳанги Рашидӣ» (1652—1653) тааллуқ доранд. «Фарҳанги Рашидӣ»-и Абдуррашиди Таттавӣ ба андешаи муаллифону муҳаққиқони соҳа яке аз беҳтарин фарҳангҳои тафсирӣ мебошад. Ризоқулихони Ҳидоят дар «Анҷуманорои Носирӣ» ва Муҳаммад Муин дар чопи интиқодии «Бурҳони қотеъ» «Фарҳанги Рашидӣ»-и Абдуррашиди Таттавиро мавриди истифода қарор додаанд.
«Мунтахабу-л-луғот»-и Абдуррашиди Таттавӣ бо пешгуфтор, тавзеҳот ва феҳристи А. Нуров соли 2003 аз тарафи Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик дар Душанбе ба табъ расид.
Осор
вироиш- Фарҳанги Рашидӣ, бо замимаи «Рисолаи муарработ», ба тасҳеҳи Муҳаммад Аббосӣ, ҷ-ҳои I—II, Т., 1337 ҳ. ш.
Эзоҳ
вироиш- ↑ عبدالرشید تتوی - ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی. wikijoo.ir. 20 май 2024 санҷида шуд.
Адабиёт
вироиш- Абдуррашиди Таттавӣ // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.
- Шаҳриёри Нақавӣ, Фарҳангнависии форсӣ дар Ҳинду Покистон, Т., 1341 ҳ. ш.