Абудулафи Хазраҷӣ
Абудулаф (Мисъор ибни Муҳалҳил ал-Хазраҷии Янбӯӣ ар. أبو دُلف الخزرجي; соли таваллуд ва вафот номаълум) — сайёҳ, географи араб.
| ар. أبو دُلف الخزرجي | |
| Таърихи таваллуд | асри X[1] |
| Зодгоҳ | |
| Таърихи даргузашт | асри X, 1000[1][2] ё 839 |
| Кишвар | |
| Фазои илмӣ | географ,сайёҳ |
Зиндагинома
вироишДар чоряки аввалли садаи X ба Бухоро омада, солҳои 914—942 дар дарбори амири Сомонӣ Наср ибни Аҳмад хидмат кардааст. Абудулаф соли 942 бо ҳайати сафорати Хитой дар Бухоро ба саёҳати Туркистони Шарқӣ, Тибет, Хитой, Эрон ва Ҳиндустон мебарояд.
Осор
вироишАсарҳои Абудулаф «Рисолат-ул-увло» («Рисолаи аввал») ва «Рисолат-ул-ухро» («Рисолаи охир») оид ба ҷуғрофияи таърихии кишварҳои Осиёи Миёна, Хитой, Эрон ва Ҳиндустон маълумоти муҳим медиҳанд. Дар мероси адабии мардумони Шарқ аз забони Абудулаф ҳикояву ривоят ва латифаҳои зиёде нақл мешаванд.
Эзоҳ
вироиш- ↑ 1.0 1.1 Record #14628986 // VIAF(бис.) — [Dublin, Ohio]: OCLC, 2003.
- ↑ https://data.cerl.org/thesaurus/cnp00282804 (ингл.) — Consortium of European Research Libraries.
Адабиёт
вироиш- Абудулаф // А — Асос. — Д. : СИЭМТ, 2011. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир А. Қурбонов ; 2011—2023, ҷ. 1). — ISBN 978-99947-33-45-3.